ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΖ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ματθ. ιε΄, 21-28

 «Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις» (Ματθ. 15,26)

Δὲν εἶναι εὔκολος ἐδῶ ὁ λόγος του Κυρίου, γιὰ νὰ τὸν ἑρμηνεύσουμε, ποὺ εἶπε στὴ Χαναναία γυναίκα, ἡ ὁποία ἔτρεχε ἀπὸ πίσω καὶ τὸν παρακαλοῦσε γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴν κόρη της ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ διαμόνιο˙ θέλει μεγάλη προσοχὴ καὶ προσευχή. Ἀκούσαμε τὸν Κύριο νὰ λέγει σ᾽ αὐτήν: «οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις». Διακρίνει ἐδῶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς ἀνθρώπους σὲ παιδιὰ καὶ σὲ σκυλάκια. Παιδιὰ εἶναι οἱ Ἰσραηλῖτες, καὶ σκυλάκια οἱ Ἐθνικοί. Καὶ ἐπειδὴ ἡ Χαναναία εἶναι ἐθνικὴ ὁ Κύριος τὴν λέγει σκυλάκι. Πῶς εἶναι ὅμως δυνατὸν ὁ Σωτήρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου νὰ κάνει αὐτὴ τὴ διάκριση στοὺς ἀνθρώπους; Καὶ ἐὰν δὲν διακρίνει τοὺς ἀνθρώπους σὲ παιδιά καὶ σκυλάκια, τότε, γιατί τὸν εἶπε τὸν λόγον αὐτόν;

Ὁ λόγος αὐτὸς θέλει προσοχή. Ἐὰν δὲν τὸν προσέξουμε κινδυνεύουμε νὰ τὸν παρερμηνέψουμε. Ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε, οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅμως, καὶ μάλιστα ὁ Ἱερὸς  Χρυσόστομος, μὲ τὴ θεία χάρη ποὺ τὸν διέκρινε ὡς ἄριστο ἑρμηνευτὴ τῆς Θείας Γραφῆς, λέγει: «ὁ Κύριος ἐδῶ ὁμίλησε, ὅπως θὰ ὁμιλοῦσε ἕνας Ἰουδαῖος στοὺς Ἐθνικοὺς ποὺ δὲν ἤθελε νὰ ἔχει καμία σχέση καὶ ἐπικοινωνία μ᾽ αὐτούς, διότι τοῦ τὸ ἀπαγόρευε ὁ νόμος· «Ἐπεὶ οὖν καὶ τοῦτο νόμιμον ἦν, τὸ μηδὲν κοινὸν ἔχειν μετὰ Χαναναίων· διὰ τοῦτο αὐτῇ οὐδὲν λαλεῖ». Καὶ  ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡς πιστὸς τηρητὴς τοῦ νόμου μίλησε μὲ τὸ λόγο αὐτό. Πίσω ὅμως ἀπὸ τὸν λόγο αὐτὸν κρύβεται ἡ μεγάλη πίστη τῆς ἐθνικῆς αὐτῆς γυναίκας, ποὺ γιὰ τοὺς Ἰουδαίους ἦταν σκυλί, τὴν ὁποία πίστη ὁ Κύριος τὴν μακάρισε καὶ τὴν ἐπαίνεσε μὲ θαυμασμό, ὅταν αὐτὴ ἀπάντησε στὸ λόγο τοῦ Κυρίου μὲ τὰ λόγια: «ναί, Κύριε, καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν». Καὶ ἀμέσως ὁ Κύριος τὴν ἐπιβράβευσε: «ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις: γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».

Σχολιάζοντας τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει: «Ὄντως εἰς αἰσχύνην Ἰουδαίων ταῦτα εἴρηκεν ὁ Κύριος· τέκνα γὰρ καλούμενοι, κύνες ἐγένοντο. Οἱ ἐθνικοὶ κύνες ἐκλήθησαν, καὶ ἐγένοντο τέκνα». Νὰ λοιπόν πρῶτα γιατί ὁ Κύριος σιωποῦσε στὴν γυναίκα που ἔτρεχε καὶ φώναζε: «ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὸς Δαυίδ: ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται», καὶ ὕστερα τῆς εἶπε: «οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ», καὶ τέλος: «οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις», γιὰ νὰ φανερώσει τὴν πίστη καὶ τὴν ταπείνωση τῆς γυναίκας αὐτῆς, ἡ ὁποία ἄν καὶ Ἐθνικὴ εἰδωλολάτρισσα, καὶ δὲν εἶχε ἀκούσει τὸ Νόμο καὶ τοὺς προφῆτες, ὅπως κάθε Ἰσραηλίτης, αὐτὴ μὲ τὸ λόγο της ἀπέδειξε ὅτι ἔχει μεγαλύτερη πίστη ἀπὸ αὐτοὺς, ποὺ ἄκουσαν τοὺς προφῆτες, τοὺς Ἰσραηλῖτες, καὶ πὼς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι παιδιὰ τοῦ ἑνὸς Θεοῦ καὶ μποροῦν νὰ πιστεύουν στὸ Θεό.

Ὁ μακαρισμὸς αὐτὸς τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἐγκώμιο πρὸς τὴν γυναίκα αὐτήν, ὥστε λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ἀπέθανεν ἡ γυνὴ, καὶ τὸ ἐγκώμιον αὐτῆς μένει, διαδήματος ὂν λαμπρότερον». Ἐγκωμιάστηκε ὄχι ἀπὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο μὲ τὰ λόγια καὶ ὄχι ἀπὸ ἕνα ἄνθρωπο, οὔτε σὲ ἕνα τόπο, ἀλλὰ ὅπου ἀκούγεται ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὅπου ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ πιστεύουν στὸ Χριστό· «Εἴσελθε εἰς Περσῶν τὴν ἐκκλησίαν, καὶ ἀκούσεις τοῦ Χριστοῦ λέγοντος, Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις· εἰς τὴν Γότθων, εἰς τὴν βαρβάρων, εἰς τὴν Ἰνδῶν, εἰς τὴν Μαύρων, ὅσην ἥλιος ἐφορᾷ γῆν», λέγει ὁ ἅγιος Πατέρας· παντοῦ καὶ ὅλοι ἐγκωμιάζουν τὴν πίστη τῆς γυναίκας αὐτῆς. Ἀντίθετα οἱ Ἰσραηλῖτες, ἄν καὶ εἶχαν ἀκούσει γιὰ τὸ Χριστὸ ἀπὸ τὶς ἅγιες Γραφὲς, ποὺ μελετοῦσαν κάθε Σάββατο, ἐπειδὴ δὲν πίστεψαν στὸ Χριστὸ καὶ δὲν τὸν δέχτηκαν, ἀπὸ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ μετατράπηκαν, κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, σὲ σκυλάκια· «Ὄντως εἰς αἰσχύνην Ἰουδαίων ταῦτα εἴρηκεν ὁ Κύριος· τέκνα γὰρ καλούμενοι, κύνες ἐγένοντο. Διὰ τοῦτο λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστσομος καὶ Παῦλος λέγει· Βλέπετε τοὺς κύνας, βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας, βλέπετε τὴν κατατομήν· ἡμεῖς γάρ ἐσμεν ἡ περιτομή. Οἱ ἐθνικοὶ κύνες ἐκλήθησαν, καὶ ἐγένοντο τέκνα. Τέκνα μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν. Τὸ ἐγκώμιον τοῦτο, Ἰουδαίου κατηγορία ἐστίν. Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων, καὶ δοῦναι τοῖς κυναρίοις».

Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὴ γῆ γιὰ νὰ φέρει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κοντὰ στὸ Θεὸ Πατέρα καὶ νὰ τοὺς καταστήσει και πάλι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Δὲν διακρίνει τοὺς ἀνθρώπους ὅπως ὁ παλαιὸς νόμος, ἀλλὰ «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ: πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».

Αὐτὸ εἶναι το νέο ποὺ ἔφερε ὁ Χριστὸς στὴ γῆ˙ ἕνωσε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἕνα σπίτι ποὺ εἶναι ἡ ἁγία Ἐκκλησία του καὶ τοὺς ἑτοίμασε νὰ φάγουν σὲ ἕνα Τραπέζι ποὺ εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, ἡ ὁποία τελεῖται σὲ ὅλες τῆς γλῶσσες τῆς γῆς˙ ἕνας εἶναι ὁ προσφερόμενος ἄρτος πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πρὸς βρῶσιν, ἕνα τὸ πόμα ποὺ προσφέρεται πρὸς πόσιν καὶ αὐτὰ εἶναι τὸ ἅγιο σῶμα καὶ τὸ τίμιο αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, «ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως