Ἐμεῖς οἱ Κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερβίων καὶ Κοζάνης, μετά τήν ἱερατική σύναξη πού πραγματοποιήσαμε (15 Φεβρουαρίου 2024) μέ τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παύλου, δηλώνουμε τά ἑξῆς:

Μέ μεγάλη θλίψη καί ἀπογοήτευση πληροφορηθήκαμε τήν πρόθεση τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως νά θεσμοθετήσει τόν λεγόμενο «γάμο» καθώς καί τήν υἱοθεσία τῶν ὁμοφυλόφιλων ζευγαριῶν.

Ἐπ’ οὐδενί μπορούμε νά συμφωνήσουμε ὡς ποιμαίνουσα Ἐκκλησία σέ ἕνα ἀπό τά πλέον ἀντιεκκλησιαστικά, ἀντικοινωνικά, ἀντεθνικά καί κυρίως ἀντιευαγγελικά νομοσχέδια. Τό ἐν λόγω νομοσχέδιο εἶναι ἀντίθετο μέ τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας καί προπάντων μέ τήν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ μὲ τὰ ἄρθρα 3 καί 21 τοῦ Συντάγματος. Τό συγκεκριμένο νομοσχέδιο βάλλει εὐθέως κατά τῆς Ἑλληνορθόδοξης Οἰκογένειας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ζωτικό κύτταρο τῆς κοινωνίας μας. Γι’ αὐτό μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας πρέπει νά φωνάξουμε «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις».

Δέν ἀμφισβητοῦμε τό δικαίωμα καθενός νά ἐπιλέγει τόν τρόπο πού θά ζήσει στήν προσωπική του ζωή καί δέν ἀπαξιώνουμε κανέναν γιά τίς προσωπικές του ἐπιλογές. Ἡ Ἐκκλησία μας ἄλλωστε εἶναι Μητέρα πού δέν ἀπορρίπτει καί δέν ἀποστρέφεται κανέναν, ἀλλὰ δέχεται ὅλους, ὅσοι ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐξομολογήσει προσέρχονται σ’ αὐτήν. Ἡ διδασκαλία τῆς Πίστεώς μας εἶναι ξεκάθαρη στό θέμα αὐτό: ὁ Θεός- Δημιουργός ἔπλασε δύο φύλα μόνο, ἄνδρα καί γυναίκα, καί τούς εὐλόγησε νά δημιουργοῦν κοινωνία ἀγάπης μέ προορισμό τόν ἁγιασμό καί νά γίνονται γονεῖς, λέγοντας· «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε»[1].

Εἶναι ἀνεπίτρεπτο στό ὄνομα τῆς δῆθεν διαφορετικότητος καί τῆς προασπίσεως τῶν δικαιωμάτων μιᾶς μειοψηφίας νά καταπατοῦνται τά δικαιώματα τῶν ἀνυπεράσπιστων παιδιῶν μέσα ἀπό τήν θεσμοθέτηση τῆς υἱοθεσίας ἀπό ὁμοφυλόφιλα ζεύγη.

Συντασσόμαστε, μέ ὅσα διεκήρυξε μέ σαφήνεια καί ἐμπεριστατωμένα ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δηλώνοντας τήν ἀντίθεσή της σέ αὐτή τήν νομοθετική ρύθμιση, καί διατρανώνουμε ὅτι ὁ Γάμος εἶναι «Μυστήριον Μέγα εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν»[2] σύμφωνα μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ «ἀνδρός καί γυναικός συνάφεια, συγκλήρωσις τοῦ βίου παντός, θείου τε καί ἀνθρωπίνου δικαίου κοινωνία»[3] σύμφωνα τον Ρωμαίο νομοδιδάσκαλο Μοδεστῖνο. Ἔτσι μέσα στόν Γάμο ὁ ἄνδρας γίνεται πατέρας καί ἡ γυναίκα μητέρα καί ἐκεῖ εἶναι παρών ὁ Χριστός.

Μετ’ ἐμφάσεως πρέπει νά ὑπενθυμίσουμε ὡς κληρικοί ὅτι εἴμαστε πάντες βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί! Τὸ γεγονὸς αὐτὸ δηλοποιοῖ ὅτι πιστεύουμε στὸν Τριαδικὸ Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔδωσε χαρίσματα «ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ»[4]. Ὅπως ὁ Χριστὸς χάρισε στὴν ποιμένουσα Ἐκκλησία τὸ Ἀρχιερατικὸ καὶ Προφητικὸ Του ἀξίωμα γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του, ἔτσι χάρισε τὸ Βασιλικὸ Του ἀξίωμα στοὺς Ἄρχοντες «γιὰ νὰ φροντίζουν νὰ προΐστανται στὰ καλὰ ἔργα»[5]. Δέν εἶναι αὐτεξούσιοι, οὔτε αὐτόκλητοι οἱ Ἄρχοντες, ἀλλά κλητοί ἀπό τόν Θεό, σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή· «ἀπὸ τὸν Κύριο δόθηκε ἡ ἐξουσία, ἀπὸ τὸν Ὕψιστο ἡ κυριαρχία»[6]. Ἐξάλλου, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς διαβεβαιώνει τὸν Πόντιο Πιλάτο· «Δὲν θὰ εἶχες καμία ἐξουσία πάνω μου, ἄν δὲν σοῦ εἶχε δοθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό»[7]. Ἑπομένως, δέν μποροῦμε νά νομιμοποιήσουμε ἕναν τρόπο ζωῆς πού προβάλλει τὴν «ἀσχημοσύνη»[8] καί τόν «κολοφῶνα τῶν κακῶν»[9] καί ὁδηγεῖ στόν θάνατο τῆς οἰκογένειας καί κατ’ ἐπέκταση τῆς κοινωνίας μας.

Ὡς Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερβίων καί Κοζάνης καί, ἔχοντας πλήρη συναίσθηση τῆς εὐθύνης μας ὡς πνευματικοί ποιμένες γιά τό μέλλον τῆς Πατρίδος μας καί τῶν παιδιῶν μας, καλοῦμε ὅλους τούς Χριστιανούς σέ θερμή προσευχή, ὥστε τό νομοσχέδιο αὐτό, πού ἀποτελεῖ ντροπή μεγάλη γιά τό Ἔθνος μας ἀλλά καί γιά ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, νά μήν ψηφισθεῖ.

Εὐχόμαστε, λοιπόν, καί προσευχόμαστε νά μᾶς φωτίσει ὁ Θεός, ὥστε ὅλοι νά μετανοήσουμε, νά ἀλλάξουμε στάση ζωῆς καί νά ἔλθουμε σέ ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Ἀμήν.

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

[1] Γεν. 1,28.

[2] Ἐφεσ. 5, 32.

[3] Πανδέκται, 23,2. Νομ.Ι. 

[4] Ἐφεσ. 4, 7.

[5] Τίτ. 3, 8.

[6] Σοφία Σολομῶντος 5, 14.

[7] Ἰωάν. 13, 11

[8] Ρωμ. 1,27

[9] Ἱερός Χρυσόστομος, Προς τους πολεμούντας τον μοναχικόν βίον, Γ΄, PG 47, 360.