ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ  ΑΓΙΩΝ  ΠΑΝΤΩΝ

(Ματθ. 10,32-33, 37-38 & 19,27-30)

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

        Στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ σημερινὴ Κυριακὴ ὀνομάζεται Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων καὶ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη ὅλων τῶν ἁγίων. Ἡ Ὀρθόδοξη αὐτὴ ἑορτὴ μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουμε καλύτερα τοὺς ἁγίους καὶ νὰ κατανοήσουμε βαθύτερα τὴ σημασία ποὺ ἔχουν γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν δική μας. Ἐμεῖς παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς πατέρες μας τοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ναοὺς τους, μὲ τὶς εἰκόνες τους, μὲ τὶς ἑορτὲς καὶ τὶς πανηγύρεις τους. Κάθε φορὰ ποὺ συναζόμαστε στὴν Ἐκκλησία συναναστρεφόμαστε τοὺς ἁγίους. Τοὺς βλέπουμε ἁγιογραφημένους στοὺς τοίχους τῆς Ἐκκλησίας. Ἀκοῦμε τὰ ὀνόματά τους καὶ τὰ κατορθώματά τους στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους. Προσευχόμαστε καὶ τοὺς παρακαλοῦμε νὰ πρεσβεύουν γιὰ μᾶς μὲ τὴν παρρησία ποὺ ἔχουν πρὸς τὸν παντοδύναμο Θεό. Τὶς ἴδιες ὧρες ἡ Ἐκκλησία μᾶς τοὺς συστήνει. Μᾶς μαθαίνει τὸν ἁγιασμένο βίο τους ἀπὸ τὰ συναξάρια καὶ τοὺς προβάλλει ἐνώπιόν μας ὡς παραδείγματα φωτεινὰ, γιὰ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε. Μὲ ἐπιστήμη καὶ σοφία οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐπέλεξαν νὰ διαβάζεται σήμερα ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε, διότι μᾶς δίνει τὰ κύρια γνωρίσματα, ποὺ ὁ Κύριος ζητεῖ νὰ ἔχουν ὅλοι οἱ πιστοί, καὶ τὰ ὁποῖα ὁπωσδήποτε χαρακτηρίζουν τοὺς ἁγίους. Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὰ ὅσα ἀκούσαμε σ’ αὐτὴν, οἱ ἅγιοι τῆς ἐκκλησίας μας εἶναι:

        1. Ὁμολογητές τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι οἱ ἄγιοι αἰσθάνονται μέσα τους δυνατὴ τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐκφράσουν τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν Χριστὸ. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ὁμολογοῦν μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους ὡς τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Σωτήρα. Κι αὐτὸ τὸ κάνουν μὲ παρρησία, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν κόπους, διωγμοὺς καὶ μαρτύρια, ποὺ τὶς περισσότερες φορὲς συνεπάγεται ἡ ὁμολογία τους. Θέλουν νὰ γνωρίσουν τὸν Χριστὸ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ νὰ τὸν γνωρίσουν ἀληθινά, ὅπως ὁ ἴδιος ἀποκαλύφθηκε. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο συνεργοῦν στὸ ἀνεκτίμητο ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων καὶ τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς ὑπόσχεται νὰ τοὺς ὁμολογήσει μπροστὰ στὸν οὐράνιο Πατέρα. Δηλαδὴ νὰ τοὺς χαρίση τὴν αἰώνια ζωή. «Καθένας, λέγει, ποὺ θὰ μὲ ὁμολογήση μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους θὰ τὸν ὁμολογήσω καὶ ἐγὼ μπροστὰ στὸν πατέρα μου τὸν οὐράνιο» (Μτθ. 10,32).

        2. Οἱ ἅγιοι εἶναι ἐραστές τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ κατέχει ἀπόλυτα τὴν πρώτη θέση μέσα στὴν καρδιά τῶν ἁγίων. Ὅλες οἱ μεγάλες καὶ δυνατὲς ἀνθρώπινες ἀγάπες, ὅπως αὐτὲς πρὸς τοὺς γονεῖς, πρὸς τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς συζύγους, μπαίνουν ἀναντίρρητα σὲ δεύτερη θέση. Κι αὐτὸ γίνεται ὄχι διότι ὑποτιμοῦν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ διότι ἔτσι μποροῦν νὰ τοὺς ἀγαποῦν πραγματικά. Ἀγαπώντας πρῶτα ἀπ’ ὅλα καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα τὸν Χριστὸ, τότε ἀγαποῦν ἀληθινὰ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὴ ἡ γνήσια ἀγάπη τοὺς ὁδηγεῖ στὴ θυσία. Ἀρνοῦνται τὸ δικό τους ἁμαρτωλὸ θέλημα καὶ ὑποτάσσονται στὸ ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ. Σηκώνουν δηλαδὴ τὸν σταυρό τους. Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ αἰνιγματικοὶ λόγοι τοῦ Χριστοῦ: «Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν πατέρα του ἤ τὴν μητέρα του παραπάνω ἀπὸ ἐμένα δὲν εἶναι ἄξιος γιὰ μένα. Κι ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν γυιό του ἤ τὴν θυγατέρα του παραπάνω ἀπὸ ἐμένα δὲν εἶναι ἄξιος γιὰ μένα. Κι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἀποφασίζει νὰ σηκώσει τὸν σταυρό του καὶ νὰ μὲ ἀκολουθήσει δὲν εἶναι ἄξιος γιὰ μένα» (Μτθ. 10,31-32).

        3. Οἱ ἅγιοι εἶναι κριτές τοῦ κόσμου. Χωρὶς νὰ τὸ ἐπιδιώκουν οἱ ἴδιοι, κρίνουν τὸν κόσμο. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔζησαν μαζί τους θὰ κριθοῦν στὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ μὲ βάση τὸν τρόπο βιοτῆς καὶ τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων. Ὅταν οἱ ἅγιοι, κάτω ἀπὸ τὶς ἴδιες ἀντίξοες συνθῆκες, ἔζησαν μὲ πίστη, μὲ ἀγάπη, μὲ ὑπομονὴ, μὲ ταπείνωση, καὶ μὲ ὅλες τὶς ἀπαραίτητες χριστιανικὲς ἀρετές, τὶ θὰ ἔχουν νὰ ἀπολογηθοῦν οἱ ὑπόλοιποι, ποὺ ὑποδουλώθηκαν στὰ ἁμαρτωλὰ πάθη καὶ προβάλλουν ὡς δικαιολογία ὅτι τάχα ἡ ἄρετὴ εἶναι ἀκατόρθωτη; Αὐτὸ ἐννοεῖ ὁ Χριστὸς ὅταν λέγει γιὰ τοὺς μαθητές του ὅτι θὰ τοὺς βάλει νὰ καθίσουν σὲ δώδεκα θρόνους γιὰ νὰ κρίνουν τὶς δώδεκα φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ.

        4. Οἱ ἅγιοι εἶναι μέτοχοι ζωῆς αἰωνίου. Οἱ ἅγιοι εἶναι οἱ ἀληθινὰ ἐπιτυχημένοι ἄνθρωποι, διότι ἐπέτυχαν τὸν πρῶτο καὶ κύριο στόχο τοῦ βίου τους, ποὺ εἶναι ἡ μόνιμη σύνδεση μὲ τὸν ἄκτιστο Θεό, τὴν μοναδικὴ πηγὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ἐζησαν δηλαδὴ μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε ἑτοίμασαν κατάλληλα τὸν ἑαυτό τους καὶ δέχθηκαν τὴν ἀνυπολόγιστη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ, τὴ συμμετοχὴ στὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ· αὐτὴν ποὺ τοὺς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου καὶ τοὺς πλημμυρίζει μὲ τὴ χαρὰ τῆς ἀπολαύσεως τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ὑπόσχεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές του, ὅτι δηλαδή ὅποιος σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο κάνει θυσίες γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ στερηθεῖ κάποια ἀπὸ τὰ ἐγκόσμια ἀγαθὰ, αὐτὸς μόνιμα θὰ λάβει ἑκατονταπλασίονα καὶ θὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνια ζωή.

        Οἱ ἅγιοι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅλοι οἱ ἅγιοι, ποὺ σήμερα ἰδιαίτερα τιμοῦμε, ἀποτελοῦν ὄχι μόνον κύριο γνώρισμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἀλάνθαστους ὁδηγοὺς γιὰ ὅλους ἐμᾶς, ποὺ ἐπιθυμοῦμε νὰ περπατήσουμε στὸν βίο μας ἀξίως τῆς κλήσεως καὶ νὰ ἐπιτύχουμε τὸν κύριο σκοπό μας, ποὺ εἶναι ἡ ἕνωσή μας μὲ τὸν Θεό καὶ ἡ αἰώνια ζωή. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως