ΚΥΡΙΑΚΗ  ΜΕΤΑ  ΤΑ  ΦΩΤΑ

(Μτθ. δ΄ 12-17)

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, πού πρίν λίγες μέρες ἑόρτασε ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀποτελεῖ τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης καί σημαίνει τήν ἀπαρχή ὑπαρξιακοῦ καί σωστικοῦ διαλόγου μέ τόν ἄνθρωπο πού θέλει νά ξεφύγει ἀπό τό σκοτάδι τοῦ μίσους καί τῆς καταστροφῆς καί νά ἀντικρύσει τό φῶς τῆς θείας ἀγάπης.

Μετά τή λυτρωτική αὐτή ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων προβάλλει ἀσφαλῶς κάποιο χρέος γιά τόν ἄνθρωπο. Ποιό εἶναι τό χρέος αὐτό μᾶς τό διακηρύττει ὁ Χριστός στά πρῶτα λόγια πού πρόσφερε ὅταν ἄρχισε τό κηρυκτικό καί λυτρωτικό ἔργο του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους καί πού τό συνοψίζει ὁ εὐαγγελιστής στήν ἀκόλουθη φράση τῆς σημερινῆς περικοπῆς: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Αὐτά εἶναι τά πρῶτα λόγια τοῦ Ἰησοῦ, κι εἶναι φυσικό ὁ κάθε δάσκαλος πού ἀρχίζει τό ἔργο του νά τό ἀρχίζει μέ κάποια σπουδαία διακήρυξη. Γιά τό δάσκαλο τῆς δικῆς μας πίστεως τά λόγια αὐτά συνοψίζουν καί συμπυκνώνουν ὅλη τή διδασκαλία του, στήν ὁποία τονίζεται ἡ μετάνοια σάν ἄμεση ἐπιτακτική ἐνέργεια τοῦ ἀνθρώπου.

Τί εἶναι ὅμως ἡ μετάνοια ἔτσι ὅπως τή διακηρύττει ὁ Ἰησοῦς; Εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀλλαγή σκέψεων, ἤ ἡ ἀλλαγή τρόπου ζωῆς; Εἶναι ὁ αὐτοέλεγχος καί ἡ αὐτοκριτική, ὅπως τήν σύστησαν πολλοί ἀρχαῖοι φιλόσοφοι; Ἡ μετάνοια γιά τόν Ἰησοῦ εἶναι πολύ περισσότερο ἀπό ὅλα αὐτά. Ὁ φόβος τοῦ θανάτου δημιούργησε μέσα στόν ἄνθρωπο τήν ἐπιθυμία γιά διασφάλιση τοῦ ἐγώ του, τή δίψα γιά ζωή καί ἐπιτυχία. Ὅλα αὐτά εὐνόησαν τόν ἀνθρωποκεντρισμό τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου. Ἡ μετάνοια σημαίνει ἀπάρνηση τοῦ ἐγώ μέ ὅλους τούς μηχανισμούς πού δημιούργησε γιά νά κρατηθεῖ στή ζωή καί νά ἀποφύγει τή σκέψη τοῦ θανάτου, σημαίνει ἐπιστροφή στό Θεό. Ἡ αὐτοκριτική εἶναι ἕνα πρῶτο σκαλοπάτι, στόχος τελικός εἶναι ἡ ἐπιστροφή στό Θεό καί στήν ἐναρμόνιση τῆς ζωῆς μας μέ τό θεῖο θέλημά του, ἔτσι ὅπως μᾶς ἀποκαλύφθηκε μέσα στήν ἱστορία διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀποτέλεσμα, ἡ ἀλλαγή τοῦ τρόπου ζωῆς, ἡ ἀλλαγή πορείας πού θά ἔχει κατεύθυνση καί κέντρο ὄχι τό ἐγώ, ἀλλά τόν Θεό.

Στό πρῶτο κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ ἡ ἀνάγκη τῆς μετάνοιας προσδιορίζεται κι ἀπό κάποια ἄλλη πραγματικότητα: ἀπό τό γεγονός ὅτι «ἤγγικε ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Οἱ ἄνθρωποι προτρέπονται καί καλοῦνται νά μετανοήσουν, ὄχι γιά νά ἔλθει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γιατί ἤδη ἦλθε. Ἔτσι, ἡ μετάνοια παρουσιάζεται ἐδῶ στά λόγια του Ἰησοῦ σάν ἡ ἀπάντηση τοῦ ἀνθρώπου στή λύτρωση πού τοῦ προσφέρει ὁ Θεός, σάν ἡ ἔσχατη δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποκτήσει νόημα καί νά γίνει κτῆμα τοῦ καθενός αὐτό πού ὁ Θεός προσφέρει σέ ὅλους μέ τήν προϋπόθεση νά τό δεχθοῦν.

Μᾶς μένει ὅμως ἀκόμη νά προσδιορίσουμε τί εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὄχι μόνο στό πρῶτο κήρυγμά του ἀλλά σ’ ὁλόκληρη τή ζωή του. Αὐτός πού ἐνσαρκώνει καί πραγματοποιεῖ τή βασιλεία. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν προσδιορίζεται χρονικά ἤ τοπικά ἤ μέ εἰκόνες· εἶναι μία νέα δυνατότητα γιά τόν ἄνθρωπο, ἕνας νέος τρόπος ζωῆς, ζωῆς πού κυριαρχεῖται ὄχι ἀπό τό μίσος ἀλλ’ ἀπό τήν ἀγάπη, ὄχι ἀπό τήν ὑπερτροφική ἐπικράτηση τοῦ ἐγώ ἀλλ’ ἀπό τήν νέκρωσή του, ὄχι ἀπό τό φόβο τοῦ θανάτου ἀλλ’ ἀπό τήν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, τή βασιλεία αὐτή τή γεύεται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν μετανοιωμένος γιά τό νοσηρό ἐγωκεντρισμό του ἀφήσει τόν ἑαυτό του νά νιώσει τή χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἐπαναλαμβάνοντας πάντοτε τό αἴτημα τῆς Κυριακῆς προσευχῆς: «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου», καθώς καί τά τελευταία λόγια τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ» Ἀμήν.

π.Ε.Κ.Α.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως