ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΑ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιδ΄ 16-24)

«Εἶπε ὁ Κύριος αὐτὴν ἐδῶ τὴν παραβολή· κάποιος ἄνθρωπος ἑτοίμασε μεγάλο δεῖπνο καὶ κάλεσε πολλούς· καὶ ἔστειλε τοῦ δοῦλό του τὴν ὥρα τοῦ δείπνου νὰ πῆ τοὺς καλεσμένους· ἐλᾶτε, διότι ἤδη εἶναι ὅλα ἕτοιμα. Καὶ ἄρχισαν ὅλοι μαζὶ μὲ μιᾶς νὰ παραιτοῦνται. Ὁ πρῶτος εἶπε σ᾽αὐτόν· ἀγόρασα ἀγρὸ καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ βγῶ καὶ νὰ τὸν δῶ· σὲ παρακαλῶ, ἄφησέ με, Καὶ ὁ ἄλλος εἶπε· ἀγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια, καὶ πηγαίνω νὰ τὰ δοκιμάσω· σὲ παρακαλῶ, ἄφησέ με. Καὶ ὁ ἄλλος εἶπε· ἦλθα σὲ γάμο μὲ γυναίκα, καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ ἔλθω. Καὶ γύρισε ὁ δοῦλος ἐκεῖνος καὶ τὰ ἀνέφερε ὅλα στὸν κύριο του. Τότε ὀργίστηκε ὁ οἰκοδεσπότης καὶ εἶπε στὸ δοῦλό του· ἔβγα γρήγορα στὶς πλατεῖες καὶ στοὺς δρόμους τῆς πόλης, καὶ τοὺς φτωχοὺς καὶ ἀνάπηρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς νὰ τοὺς φέρης ἐδῶ. Καὶ εἶπε ὁ δοῦλος· κύριε, ἔχει γίνει ὅπως διέταξες, καὶ ἀκόμα ὑπάρχει χῶρος. Καὶ εἶπε ὁ κύριος στὸ δοῦλο του· ἔβγα στοὺς δρόμους καὶ στοὺς φράχτες καὶ ἀνάγκασέ τους νὰ μποῦν μέσα, γιὰ νὰ γεμίση ὁ οἶκος μου. Ἀλήθεια σᾶς λέγω ὅτι κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους τοὺς καλεσμένους δὲν θὰ γευθῆ ἀπὸ τὸ δεῖπνο μου. Διότι πολλοὶ εἶναι οἱ καλεσμένοι, ἀλλὰ λίγοι οἱ ἐκλεκτοί».

* * *

Ὁ οἰκοδεσπότης τῆς εὐαγγελικῆς ἐδῶ παραβολῆς εἶναι ὁ Θεὸς πατέρας, ὁ ὁποῖος ἑτοίμασε τὸ θεῖο δεῖπνο, ποὺ εἶναι αὐτὴ ἡ θεία Λειτουργία, στὴν ὁποία προσφέρεται ὁ ἴδιος ὁ υἱός του, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς, γιὰ βρώση καὶ πόση τῶν καλεσμένων, καθὼς ὁ ἴδιος μᾶς εἶπε· «ἡ γὰρ σὰρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις». Στὸ θεῖο αὐτὸ δεῖπνο πρῶτα κλήθηκαν οἱ Ἰουδαῖοι, ἀλλὰ ἀρνήθηκαν. Καὶ ἀφοῦ ὁ περιούσιος λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀρνήθηκε νὰ παρακαθίση στὸ δεῖπνο τοῦ Θεοῦ, ἄν καὶ ἦταν ἡ πίστη καὶ ἡ ἐλπίδα τους ὁ Χριστός, κλήθηκαν τὰ ἔθνη νὰ ἔλθουν νὰ καθίσουν στὴν τράπεζα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ἔγινε. Ἄκουσαν τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, τὸν δέχτηκαν, πίστεψαν στὸ Χριστὸ, βαπτίστηκαν στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδας, ἔγιναν χριστιανοὶ. Αὐτοὶ εἶναι ποὺ μαζεύτηκαν στὸ τραπέζι τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὶς πλατεῖες καὶ τοὺς δρόμους τῆς πόλης, οἱ τυφλοὶ καὶ ἀνάπηροι. Αὐτοὶ ποὺ δὲν εἶχαν ἀκούσει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν γνώριζαν τοὺς προφῆτες, καὶ ὅμως πίστεψαν στὸ Χριστὸ καὶ δέχτηκαν τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Μεγάλη καὶ ξεχωριστὴ ἡ χάρη καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὰ ἔθνη· τὰ κάλεσε νὰ παρακαθίσουν στὸ δεῖπνο του.

Ὁ Κύριος ἑτοίμασε τὸ Δεῖπνο του καὶ μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ ἔλθωμε νὰ καθίσωμε καὶ νὰ φᾶμε. Κάθε Κυριακὴ καὶ κάθε γιορτή, ποὺ χτυπάει ἡ καμπάνα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ λειτουργὸς Ἱερέας τελεῖ τὴ θεία Λειτουργία, στρώνει καὶ τὸ θεῖο Δεῖπνο καὶ μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ ἔλθουμε ἐδῶ στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ Θεοῦ. Πολλοὶ ἔρχονται στὴν Ἐκκλησία, λειτουργοῦνται καὶ κοινωνοῦν τὰ ἄχραντα μυστήρια, τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλοι, ποὺ δὲν δέχονται τὸ θεῖο αὐτὸ κάλεσμα καὶ ἀρνοῦνται νὰ ἔλθουν στὴ Ἐκκλησία· ὅλοι αὐτοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ βάζουν πιὸ πάνω ἀπὸ τὴ Θεία Λειτουργία, τὰ χωράφια, τὰ ζῶα, τὶς ἀπολαύσεις τους, καθὼς ἀκούσαμε τὶς τρεῖς ἐδῶ κατηγορίες τῶν ἀνθρώπων τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ποὺ δὲν προτίμησαν νὰ πᾶνε στὸ δεῖπνο.

Ὁ Κύριος τῆς παραβολῆς ἐδῶ δὲν εἶπε στοὺς καλεσμένους του νὰ τὰ ἀρνηθοῦν αὐτὰ καὶ νὰ τρέξουν στὸ δεῖπνο του, ἀλλὰ ἐκεῖνο τὸ βράδυ ποὺ τοὺς κάλεσε νὰ τὰ ἀφήσουν καὶ νὰ πᾶνε στὸ τραπέζι του. Τοῦτο σημαίνει πὼς μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὰ χωράφια, τὰ σπίτια μας, τὶς οἰκογένειές μας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ μὴν λείπουμε καμία Κυριακὴ καὶ γιορτή, ἀρκεῖ νὰ πιστέψουμε ὅτι αὐτὸς ποὺ πάει στὴν Ἐκκλησία καὶ λειτουργεῖται, πηγαίνει στὸ τραπέζι τοῦ Θεοῦ καὶ παρακάθεται στὴν τράπεζα τοῦ Χριστοῦ, στὴν ὁποία οἱ ἅγιοι ἄγγελοι δὲν μποροῦν νὰ καθίσουν καὶ νὰ φάγουν. Ἐμεῖς ἀξιωθήκαμε τέτοιας μεγάλης τιμῆς, καὶ τὴν περιφρονοῦμε γιὰ τὶς ὑλικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες τοῦ πρόσκαιρου τούτου βίου. Γιὰ τὴν ἀμέλεια καὶ περιφρόνηση αὐτὴ ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει πολύ.

Πραγματικὰ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εἶναι στὴ Θεία Λειτουργία, γίνεται μέτοχος θείας φύσης· παίρνει μέσα του ὅλο τὸ Χριστό. Πουθενὰ ἀλλοῦ ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀξιώνεται τόσης μεγάλης τιμῆς ὅσο στὴ θεία Λειτουργία. Καὶ γιὰ νὰ ἔλθη ὁ ἄνθρωπος στὴ θεία Λειτουργία δὲν χρειάζεται οὔτε πλοῦτος, οὔτε δόξα κοσμική, ἀλλὰ θέληση καὶ προθυμία νὰ ἀκούση τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸν δεχτῆ μέσα του. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦλθε στὴ γῆ καὶ ἔγινε ἀπὸ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς· μᾶς ἔδωσε τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμά του γιὰ βρώση καὶ πόση. Κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ τὸν δεχτῆ μέσα του. Καὶ ἐμεῖς μποροῦμε νὰ πάρουμε μέσα μας τὸ Χριστό, ἀρκεῖ νὰ τὸν θελήσωμε. Αὐτὸ εἶναι τὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

π.Γ.Δ.Σ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως