ΚΥΡΙΑΚΗ  Β΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. στ΄ 31-36)

«Γίνεσθε οἰκτίρμονες»

Ἡ καλοσύνη καί ἡ ἀγάπη, αὐτές μόνο κάνουν τόν ἄνθρωπο ἀγαπητοί μου νά μοιάζει στό Θεό.

Τό Εὐαγγέλιο ἐντέλλεται νά δείχνει στούς ἀνθρώπους πώς νά γίνουν «υἱοί ὑψίστου»·καί δέν τούς λέει νά γίνουν σοφοί, καθώς πάνσοφος εἶναι ὁ Θεός, οὔτε δυνατοί, καθώς παντοδύναμος εἶναι ὁ Θεός·τούς λέει νά εἶναι «οἰκτίρμονες», νά ἔχουν μεταξύ τους καλοσύνη καί ἀγάπη. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός λέγει πώς μοιάζουμε πρός τόν οὐράνιο Πατέρα μας. Ὁ λόγος εἶναι ἀληθινός. Μέσα στήν καλοσύνη καί στήν ἀγάπη καταξιώνονται ἡ ἀνθρώπινη σοφία καί δύναμη. Ἡ καλοσύνη κι ἡ ἀγάπη στηρίζονται μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων .

Καί πρέπει νά ξέρουμε πώς ὅλος ὁ νόμος καί οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, πρῶτα γράφτηκαν ἀπό τό Θεό μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων κι ὕστερα ὑπαγορεύτηκαν στίς δύο πλάκες τοῦ Μωυσῆ κι ἀργότερα κηρύχτηκαν στό Εὐαγγέλιο.

Τίποτε ξένο στή φύση μας δέν μᾶς φανερώνει ὁ Θεός στίς θεῖες γραφές, τίποτε ἄγνωστο στή συνείδησή μας καί τίποτε περισσότερο ἀπό τίς δυνάμεις μας, πού δέν τίς ἀφήνει ἀβοήθητες μέ τή θεία χάρη

Ὁ Θεός δέν γράφει σέ βιβλία·ὁ Θεός μιλάει στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί οἱ ἄνθρωποι γράφουν. Καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν ἔγραψε, ἀλλά μίλησε στούς Ἀποστόλους, καί στό τέλος τούς εἶπε: «Ὁ παράκλητος…. Ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καί ὑπομνήση ὑμᾶς πάντα ἅ εἶπον ὑμίν» . Δηλαδή ὁ παράκλητος τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐκεῖνος θά σᾶς τά διδάξει ὅλα καί θά σᾶς φέρει στή μνήμη σας αὐτά πού σᾶς εἶπα.

Γι΄ αὐτό πολύ χαρακτηριστικά γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πώς οἱ χριστιανοί εἶναι ζωντανή ἐπιστολή τοῦ Χριστοῦ πού δέν γράφτηκε μέ μελάνι, ἀλλά «ἐν πλαξί καρδίαις σαρκίναις», σέ ζωντανές πλάκες μέσα στούς πιστούς.

Μέσα μας εἶναι γραμμένος κι ὁ νόμος τῆς καλοσύνης καί τῆς ἀγάπης·«καθώς θέλετε ἴνα ποιῶσιν ὑμίν οἱ ἄνθρωποι καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Δηλαδή μέ τόν τρόπο πού θέλετε νά σᾶς φέρνονται οἱ ἄνθρωποι, μέ τόν ἴδιο τρόπο νά τούς φέρνεστε κι ἐσεῖς.

Τίποτε δέν εἶναι πού νά τό καταλαβαίνουμε καλύτερα ἀπ΄αὐτή τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ.

Στ΄ ἀλήθεια ὅμως δέν εἶναι ἐντολή, ἀλλά λόγος γιά νά θυμηθοῦμε ἐκεῖνο πού εἶναι γραμμένο μέσα μας. Ἀλλά ἀπό τό θεϊκό στόμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ βγῆκε λόγος γιά τήν ἀγάπη, πού ὡς τώρα δέν ἔφτασε νά τόν σκεφτεῖ καί νά τόν λαλήσει ὁ ἄνθρωπος.

Ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης, ὅπως τήν κήρυξε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι καινούργια  ἐντολή, καθώς ὁ ἴδιος τό εἶπε: «ἐντολήν καινήν δίδωμι ὑμίν, ἴνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους  καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς, ἴνα καί ὑμίν ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», δήλ. σᾶς δίνω καινούρια ἐντολή, νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο.

Εἶναι ξεχωριστός καί προσωπικός ὁ τρόπος, μέ τόν ὁποῖο ὁ Σωτήρας Χριστός ἔζησε κατά τό ἀνθρώπινο καί πραγματοποίησε τήν ἀγάπη.

Γι΄ αὐτό, ὅταν μιλάει γιά τήν ἀγάπη πάντα προβάλλει συγκεκριμένα καί προσωπικά τόν ἑαυτό του·«καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς» λέγει. «Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν»,εἶπε ὁ Κύριος·ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας. Καί ὁ λόγος αὐτός ὁ πρωτάκουστος φαίνεται στούς ἀνθρώπους παράλογος καί ἡ ἐντολή ἀνεφάρμοστη.

Ὅταν ἀκοῦνε τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τούς ἐχθρούς ἐκεῖνοι πού δέν γελᾶνε καί δέν ὀργίζονται, πέφτουν σέ ἀπόγνωση. Τό εἶπε βέβαια καί τό ἔκανε ὁ Χριστός, μά ἐκεῖνος ἦταν ὁ Θεός

Κι ὅμως μέ τή χάρη καί ἐνίσχυση τοῦ Χριστοῦ τό κατόρθωσαν οἱ ἄνθρωποι, οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας καί πρῶτος ὁ Ἀπόστολος καί πρωτοδιάκονος Στέφανος. Τόν λιθοβολούσανε κι ἐκεῖνος γονατιστός προσευχότανε κι ἔλεγε: «Κύριε, μή στήσης αὐτοῖς τήν ἁμαρτία ταύτην».Δέν ὑπάρχουν ἄλλες στιγμές ἁγιότερες, ὅταν ὁ χριστιανός προσεύχεται μέ ἀγάπη γιά τούς ἐχθρούς του. Ὁ Χριστός λέει, ἀγαπητοί μου, στό Εὐαγγέλιο σήμερα: «Νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας». Κι ἐμεῖς, κηρύττοντας τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐπαναλαμβάνομε «νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας».

Κι ἄν τό «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας», ἦταν λόγος ἀνθρώπινος, θά μπορούσαμε νά τόν συζητοῦμε καί νά τόν κρίνουμε. Μά εἶναι λόγος κι ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος εἶναι χριστιανός καί ξέρει πώς ἡ σφραγίδα τῆς γνησιότητάς του εἶναι ἡ ἀγάπη, αὐτός πρέπει καί νά ξέρει πώς ἡ ἀγάπη δέν ἔχει ὅρια. Εἶναι χρέος πρός ὅλους ἀνεξόφλητο.

Ἡ ἀγάπη καί ἡ καλοσύνη, ἀγαπητοί μου, ἀνεβάζουν τόν ἄνθρωπο πρός τόν Θεό καί γίνεται ἡ γῆ παράδεισος. Ἡ σκληρότητα καί τό μίσος τόν κατεβάζουν πρός τά θηρία καί τότε γίνεται ἡ γῆ κόλαση. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, βλέποντας μέσα του αὐτή τή διαμάχη, ξεσπάει σέ μία εὐχαριστία πρός τό Θεό «Εὐχαριστῶ τῷ Θεῶ μου διά Ἰησοῦ Χριστοῦ», εὐχαριστῶ τό Θεό μου πού μέ βγάζει ἀπό αὐτή τήν τραγική θέση μέ τή χάρη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Διδάσκαλος καί ὁ Σωτήρας καί δικός του εἶναι ὁ λόγος, ἀληθινός καί σωτήριος.

«Γίνεσθε οὔν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ Πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστι».

π.Χ.Δ.Δ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως