ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2020

ΠΑΥΛΟΣ 

ΕΛΕΩ   ΘΕΟΥ   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ    ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ    ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 

ΣΕΡΒΙΩΝ   ΚΑΙ   ΚΟΖΑΝΗΣ

Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρον, τούς ἐντιμοτάτους ἄρχοντας

τούς ἐνδοξοτάτους καί γενναιοτάτους ἀξιωματικούς

τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καί τῶν σωμάτων ἀσφαλείας,

τούς δικαιοτάτους δικαστικούς λειτουργούς,

τούς ἐλλογιμοτάτους λειτουργούς πασῶν τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαιδεύσεως

καί τόν εὐλαβῆ καί φιλάγιον λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε καί εὐλογημένε,

Ὅλος ὁ πλανήτης γῆ γέμισε ἀπό φῶτα, ἀπό ἑσπέρας ἕως πρωίας, χάριν τῆς ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας. Δρόμοι, πλατεῖες πόλεων μεγάλων καί μικρῶν. Οἰκισμοί μεγάλοι καί μεγάλοι τό ἴδιον φωτίζονται. Μεγάλοι λεωφόροι ἠλεκτροδοτοῦνται. Τό σκοτάδι δέν μᾶς ἀρέσει, φοβίζει, δημιουργεῖ ψυχολογία ὄχι ἀρεστή, σφίγγει τήν καρδία καί διαφοροποιεῖ τήν ψυχολογία τοῦ κάθε ἀνθρώπου, μέ μία λέξη «ἀγριεύει τόν ἄνθρωπο» ὅπως λέγει ἡ θυμοσοφία τοῦ λαοῦ μας.

«Ἔθου σκότος καί ἐγένετο νύξ, ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τά θηρία τοῦ δρυμοῦ» . Πῶς μεταφράζεται αὐτός ὁ λόγος τῆς ἁγίας Γραφῆς, τοῦ θεόπνευστου καί διαχρονικοῦ βιβλίου;  Ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε τό σκοτάδι ἀφ ἑνός μέν νά ξεκουράζετε ὁ ἄνθρωπος ἀπό τό μεροκάματο, τήν κούραση τῆς ἡμέρας καί ἀφ΄ ἑτέρου νά δίδεται ὁ χρόνος γιά νά βγοῦν ἀπό τίς φωλιές τους καί τοῖς κρυψῶνες του ὅλα τά ἄγρια θηρία τοῦ δάσους γιά νά ἀναζητήσουν τήν τροφήν του.

Θά ἐρωτήσουν κάποιοι βιαστικοί: τί σημασία ἔχουν ὅλα τά προηγούμενα μέ τήν μεγάλην ἑορτήν, τήν σημερινή τῶν Φώτων; Σήμερα ἔχομεν Θεοφάνεια, ἔχομεν φανέρωσιν ὁλόκληρου τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ σεσαρκωμένος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὡς «ἄνθρωπος ἐν ποταμῷ». «Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐν εἴδη Περιστερᾶς» καί ὁ Πατήρ ἀναφωνεῖ πιστοποιῶν ὅτι ὁ βαπτιζόμενος εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπημένος, αὐτός εἶναι ὁ ἐκλεκτός μου καί αὐτόν νά ἀκούωμεν.

Μᾶς παραγγέλει, μᾶς προτρέπει, μᾶς συμβουλεύει ὁ Θεός Πατέρας καί Δημιουργός μας, νά ἀκούωμεν χωρίς προβληματισμό, προκαταλήψεις, ἀμφιβολίες καί ἐκπτώσεις τόν Σαρκωθέντα Υἱόν Του.

Αὐτός, λοιπόν, ὁ Χριστός πῶς μᾶς συνέστησεν τόν ἑαυτόν του, ὅταν ἄρχισε, μετά τήν βάπτισίν του στόν Ἰορδάνη; «Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ• μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ ἀλ΄ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς».

«Φῶς», λοιπόν ὁ Χριστός. Φῶς ἀληθινόν «εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν», ψάλλωμεν στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας καί ἀμέσως μετά τήν μετάδοσιν τῆς Θείας Κοινωνίας. Διότι αὐτοί οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στό Ποτήριον τῆς Ζωῆς, γεμίζουν «φῶς Χριστοῦ», «ἐνχριστοποιοῦνται», δέν ἔχουν σκοτάδι στήν καρδία τους, στήν ψυχή τους, στόν νοῦ τους, στήν συνείδησίν τους. Εἶναι ὅλο φῶς, λάμπουν, σκορπίζουν χαρά καί χαμογέλα, βλέπουν καί βιώνουν τούς πάντας, γνωστούς, ἀγνώστους, φίλους καί ἐχθρούς, συγγενεῖς καί ξένους ὡς ἀδελφούς,  ἕτοιμοι νά θυσιαστοῦν γιά ὅλους αὐτούς ὅπως ὁ Κύριός μας στόν Σταυρό.

Οἱ ἄνθρωποι ὅμως χωρίς Θεό, χωρίς τό φῶς τό ἀληθινόν, τόν Χριστόν βιώνουν ἕνα συνεχές σκοτάδι, Μέρα καί νυκτά ὁ νοῦς τούς εἶναι συνεχῶς στό ἔγκλημα, στό πάσης φύσεως ἔγκλημα. Στά ἔργα τοῦ διαβόλου, τά ὁποῖα εἶναι ἔργα τοῦ σκότους. Φῶς ὁ Χριστός, σκότος ὁ διάβολος καί ἡ ἁμαρτία. Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ ἀπάντησις, διά τό πῶς ξεκίνησα τίς πτωχές μου σκέψεις. Ὅσα φῶτα καί νά βάλῃ τοῦ τεχνικοῦ πολιτισμοῦ ὁ ἄνθρωπος, χωρίς ὅμως Θεό σκοτάδι θά ἔχῃ πάντα, καί «μαύρη ψυχή», ὅπως κυριολεκτῆ ὁ ἁπλός καί καθαρός στήν καρδία τοῦ λαοῦ μας.

Ὁ Χριστός ἀπουσιάζει ἀπό τό σημερινό Ἕλληνα, ἀπό ἄρχοντες καί ἀρχόμενους καί ὄχι ὁ χρυσός, ὅταν ἔχουμε Χριστόν, οἱ ἀρετές τῆς δικαιοσύνης, τῆς τιμιότητος, τῆς ἀνθρωπιᾶς, τῆς φιλαδελφείας, τῆς ἀλληλοκατανόησης, τῆς ἀλληλοβοήθειας λειτουργοῦν καί ἐνῶ φρονοῦμεν ὅτι δέν ἔχουμε τίποτα, «τά πάντα κατέχουμε», γιατί ἔρχεται ὁ Θεός καί «πληροῖ τά πάντα διότι αὐτός εἶναι ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν».

Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἐξόδους στά σημερινά ἀδιέξοδα μόνον ὁ Κύριος μας, ὁ ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζόμενος εἶναι σέ θέση νά προσφέρῃ καί νά ὑποδείξει. Ἡ ἱστορία καί ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας εἶναι στά χέρια Του, μᾶς τά προσφέρη καί ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἐάν ἐλεύθερα καί ἀβίαστα, ὡς ὁ ἄσωτος υἱός ἐν ταπεινώσει, τοῦ δώσουμε καί τά δικά μας. Εἶναι βρώμικα; Ἐκεῖνος θά τά καθαρίση. Εἶναι ἐγκληματικά; Ἐκεῖνος θά τά ἁγιάση. Τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατον, στόν μόνον δυνατόν, ἀθάνατον καί αἰώνιον.

Πολλές εἶναι οἱ προσφερόμενες εὐκαιρίες ἐκ μέρους τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας Του, τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας Του διά τῶν ἑορτῶν τῶν Δεσποτικῶν, τῶν Θεομητορικῶν καί τῶν Ἁγίων. Ὅλες μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν ἔνθεον καταγωγήν μας ἀλλά καί τόν οὐράνιον προορισμόν μας.

Πολλές οἱ εὐκαιρίες οἱ ὁποῖες ἔχουν ἀποδέκτη, τόν ἄνθρωπο τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. «Εἶδες τόν συνάνθρωπον σου; Εἶδες τόν Θεόν σου», σημειώνουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Πόσοι ἀδελφοί μας γνωστοί – ἄγνωστοι στίς μέρες μας ὑποφέρουν καί στεροῦνται τά πλέον καί πλέον ἀπαραίτητα; Πολλοί.

Πόσα νέα παιδιά θέλουν νά σπουδάσουν καί στεροῦνται τά ἀπαραίτητα γιά ἕνα φροντιστήριο γιά τήν προμήθεια κάποιων ἀπαραιτήτων βοηθημάτων;

Εἶναι παροῦσα ἡ τοπική μας Ἐκκλησία;

Δίδει τό παρόν ὁ εὐλογημένος της λαός;

Βεβαιώτατα.

Μέ τό κοινωνικόν φροντιστήριον στό ὁποῖο διδάσκουν ἀφιλοκερδῶς δάσκαλοι καθηγητές μέ εὐγένεια ψυχῆς, μέ θυσιαστική ἀγάπη, μέ προσφοράν φιλαλληλίας καί φιλανθρωπιᾶς στά νέα παιδιά.

Χάριν αὐτῆς τῆς θεαρέστου προσπαθείας ἡ ὁποῖα ἔχει ἀποδέκτη τό παιδί, τό μέλλον τῆς χώρας, θά περιαχθῆ δίσκος γιά ἔξοδα πέραν τῆς διδαχῆς τά ὁποῖα εἶναι ἀπαραίτητα. Παρακαλεῖσθε λοιπόν νά συνδράμητε μέ τήν καρδιά σας. Εἶναι τά παιδιά μας, εἶναι τό αὔριον τῆς χώρας μας, καί νά γνωρίζετε ὁ ἐξ οὐρανοῦ καταβάς Κύριος καί ἐν Ἰορδάνη βαπτισθείς ἑκατονταπλασίονα ἀποδίδει.

Εὔχομαι πατρικῶς καί ἀρχιερατικῶς ὁ ἐν Τριάδι φανείς Θεός νά κατακλύση τίς καρδιές μας μέ τήν χάριν Του ὥστε ὁ νέος χρόνος νά εἶναι εἰρηνικός καί σωτήριος καί τά ἁγιασμένα νερά τοῦ Ἰορδάνου νά μᾶς καθαρίζουν ἀπό τήν λέπρα τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ πνευματικός Σας Πατέρας, ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης Σας.

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ