ΚΥΡΙΑΚΗ  Α΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ε΄ 1-11)

Ὅσα, ἀγαπητοί μου, μᾶς λέει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἔγιναν στὴ Γαλιλαία. Κοντὰ στὴν πόλη Καπερναούμ, ποὺ ἦταν στὴ δυτικὴ ἀκτὴ τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Ἐκεῖ ἕνα πρωϊνὸ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς βρέθηκε περικυκλωμένος ἀπὸ τὸ λαό. Ἔτρεχαν νὰ τὸν ἀκούσουν καὶ νὰ θεραπευτοῦν ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες τους. Γιατί ἦταν πιὰ γνωστὸς σὲ κεῖνα τὰ μέρη σὰν διδάσκαλος καὶ σὰν θεραπευτῆς. Χαρά, θὰ πεῖτε, στοὺς ἀνθρώπους ἐκείνου τοῦ καιροῦ, ποὺ εἶχαν μεταξὺ τοὺς τὸ Θεό, νὰ τοὺς διδάσκει καὶ νὰ τοὺς θεραπεύει. Μὰ χαρὰ καὶ σέ μας, γιατί καὶ τώρα ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας καὶ μᾶς διδάσκει μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ μᾶς θεραπεύει, ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς σωματικές, μὰ καὶ ἀπὸ τὶς ψυχικὲς ἀρρώστιες, ποὺ ἐκεῖνες εἶναι νὰ φοβούμαστε. Αὐτό, βέβαια, πολλοὶ δὲν τὸ βλέπουν καὶ τότε ὅλοι δὲν πίστευαν στὸ Χριστὸ καὶ δὲν ἄκουαν τὰ λόγια του. Ἕνα πρωϊνὸ λοιπὸν ὁ Χριστὸς εἰς τὴν ἀκτὴ τῆς λίμνης Γεννησαρὲτ βρέθηκε περικυκλωμένος ἀπὸ τὸ λαό. Ἐκεῖ κοντὰ ἤσαν ἀραγμένα δύο ἁλιευτικὰ πλοιάρια καὶ πιὸ πέρα οἱ ψαράδες ἔπλεναν τὰ δίχτυά τους. Ἕνας ἀπ΄ αὐτοὺς ἦταν ὁ Σίμων ἢ Κηφᾶς, ὁ γιὸς τοῦ Ἰωνά, ἐκεῖνος ποὺ ὕστερα ὀνομάσθηκε ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ, Πέτρος. Μαζί του θὰ πρέπει νὰ ἦταν ὁ ἀδερφὸς τοῦ ὁ Ἀνδρέας. Αὐτοὶ ἦταν πρῶτα μαθητὲς τοῦ βαπτιστοῦ Ἰωάννου καὶ δὲν τοὺς ἦταν ἄγνωστος ὁ Ἰησοῦς, καθὼς κι αὐτοὶ σὲ κεῖνον δὲν ἤσαν ἄγνωστοι. Ὅμως ἀκόμα δὲν τοὺς εἶχε καλέσει ὁριστικὰ γιὰ νὰ γίνουν μαθητές του, γι΄αὐτὸ κι ἐκεῖνοι μία τὸν ἀκολουθοῦσαν καὶ μία τὸν ἄφηναν καὶ ξαναγύριζαν στὴ δουλειά τους. Δὲν θὰ πρέπει νὰ νομίζουμε πὼς ἔτσι στὰ καλὰ καθούμενα οἱ ψαράδες ἐκεῖνοι παράτησαν τὴ δουλειά τους καὶ τὰ σπίτια τους καὶ πῆγαν νὰ γίνουν μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Χρειάστηκε νὰ δοῦν πρῶτα θαύματα καὶ νὰ ἀκούσουν τὴ διδαχὴ τοῦ Ἰησοῦ, γιὰ νὰ τὰ ἀφήσουν ἔπειτα ὅλα καὶ νὰ πᾶνε μαζί του.

Καθὼς λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς βρέθηκε μέσα στὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ τὸν βλέπουν ὅλοι καὶ νὰ τὸν ἀκοῦν, σκέφτηκε νὰ κάνει ἄμβωνα καὶ διδασκαλικό του βῆμα ἕνα ἀπὸ τὰ πλοιάρια ποὺ ἦταν ἐκεῖ ἀραγμένα. Τὸ πλοιάριο ἦταν τοῦ Σίμωνος· μπῆκε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς σ΄αὐτὸ κι εἶπε στὸν ψαρὰ νὰ τὸ τραβήξει λίγο στὰ ἀνοιχτά. Κάθησε λοιπὸν ἀπάνω στὸ πλοῖο κι ἀπὸ κεῖ δίδασκε τὸ λαό. Ἂς φέρουμε ἀγαπητοί μου ἐμπρὸς στὰ μάτια μας αὐτὴ τὴν εἰκόνα, τὸ λαὸ νὰ κάθεται στὴ ἀμμουδιὰ καὶ τὸ Χριστὸ νὰ διδάσκει ἀπὸ τὸ πλοῖο. Κι ἃς σκεφθοῦμε πόσο ἁπλὲς καὶ χωρὶς ἐπίδειξη εἶναι  οἱ θεῖες ἐνέργειες.

Μέσα σὲ τούτη τοὺς τὴν ἁπλότητα ὑπάρχει ὅλη ἡ θεϊκὴ μεγαλοπρέπεια. Μὰ δὲν ὑπάρχει ἄλλη μεγαλοπρέπεια ἀπὸ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ταπεινωσύνη.  Ὅταν τελείωσε τὴ διδαχὴ ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν Πέτρο: «Ξαναγυρίστε στὰ βαθιὰ καὶ ρίξτε τὰ δίχτυα γιὰ ψάρεμα».

Τάχα νὰ μὴν ἤξερε ὁ Χριστὸς πῶς αὐτὴ δὲν ἦταν ἡ ὥρα γιὰ τέτοια δουλειά; Τάχα νὰ ἀγνοοῦσε πῶς οἱ ψαράδες ἤσαν κατάκοποι ἀπὸ μία ὁλονύκτια μάταιη ἐργασία; Γι΄αὐτὸ ὁ Πέτρος ἀποκρίθηκε: «Διδάσκαλε, ὅλη τη  νύχτα κοπιάσαμε καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε, μὰ σὰν τὸ λὲς ἐσύ, ἐγὼ θὰ ρίξω τὸ δίχτυ».

Ὁ Πέτρος δὲν ἦταν ἀκόμη ἀπόστολος, μὰ δείχνει τὴν ὑπακοὴ τοῦ μαθητῆ. Αὐτὸς ποὺ τώρα τελευταία σύχναζε ἐδῶ τριγύρω στὴ λίμνη, αὐτὸς ποὺ δίδασκε τὸ λαὸ καὶ θαυματουργοῦσε κι ἦταν σὰν καὶ νὰ συνέχιζε τὸ ἔργο τοῦ Βαπτιστῆ, αὐτὸς ποὺ ὁ Βαπτιστὴς τὸν ἔδειχνε στοὺς μαθητές του  καὶ τὸν ἔλεγε ἀμνὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς λοιπὸν ἦταν ἄξιος γιὰ νὰ τὸν   ὑπακούσει. Ἔριξαν λοιπὸν τὸ δίχτυ κι ἀναπάντεχα ἔπιασαν τόσα ψάρια ποὺ ἀναγκάσθηκαν νὰ καλέσουν σὲ βοήθεια τοὺς ψαράδες ποὺ ἤσαν σὲ ἄλλο πλοῖο. Τόσα ἤσαν τὰ ψάρια ποὺ τὸ δίχτυ σχιζότανε καὶ τὰ δυὸ πλοῖα γέμισαν τόσο, ποὺ πήγαιναν νὰ βυθιστοῦν.

Αὐτὸ ἦταν σημεῖο! Ἦταν θαῦμα, ποὺ ἔδειχνε καθαρὰ πὼς ὁ Ἰησοῦς, αὐτὸς ὁ διδάσκαλος ποὺ ἀπὸ τὸ πρωὶ  σήμερα ἦταν ἀπάνω στὸ πλοῖο καὶ δίδασκε τὸ λαό, δὲν ἦταν συνηθισμένος ἄνθρωπος. Προφήτης θὰ ἦταν, ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἅγιος μὲ θεϊκὸ φωτισμὸ καὶ δύναμη.

Τρόμαξε ὁ Πέτρος μπροστὰ σὲ τοῦτο τὸ σημεῖο κι ἔπεσε στὰ γόνατα παρακαλώντας: «Βγὲς ἀπὸ τὸ πλοῖο μου Κύριε, γιατί ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός». Καὶ δὲν ἦταν μόνο ὁ Πέτρος ποὺ τρόμαξε, μὰ καὶ οἱ ἄλλοι ποὺ ἦταν μαζί του στὸ πλοῖο.  Τὸ ἴδιο κι ὁ Ἰάκωβος κι ὁ Ἰωάννης, οἱ γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, ποὺ ἤσαν συνέταιροι τοῦ Πέτρου.

Γι΄ αὐτὸ εἶναι τώρα δικαιολογημένος ὁ θαυμασμός τους κι ἡ χαρά τους κι ὁ φόβος τους· ὅταν ἔτσι ἀναπάντεχα ἔπιασαν τόσα ψάρια. Κοίταζαν τὸν Ἰησοῦ, κοιτάζονταν καὶ μεταξὺ τους κι ἤτανε σὰν καὶ νὰ τὰ εἶχαν χαμένα. Τότε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀποκρίθηκε στὸν Πέτρο καὶ τοῦ εἶπε: «Μὴν φοβᾶσαι! Ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς θὰ ψαρεύεις ἀνθρώπους».

Ἦταν ἡ ὥρα τῆς ὁριστικῆς πιὰ κλήσεως τῶν πρώτων μαθητῶν. Ὄχι τῆς προγνώσεως, οὔτε τῆς ἐκλογῆς, γιατί ἐκεῖνες ἔγιναν πολὺ πιὸ πρῶτα στὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ καὶ γέννησαν μέσα στοὺς ψαράδες τὴν κλίση γιὰ τὸ ἀποστολικὸ ἔργο. Σὲ κεῖνα τώρα, στὴν πρόγνωση καὶ στὴν ἐκλογὴ τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν ἐσωτερική τους κλίση καὶ διάθεση, ἔρχεται τὸ κάλεσμα, μὲ ἕνα θαυμαστὸ σημεῖο κι ὕστερα μὲ ἕνα συμβολικὸ λόγο. Μέσα στοὺς δυὸ ἀδελφούς, στὸν Ἀνδρέα καὶ στὸν Πέτρο καὶ τοὺς ἄλλους δύο ἀδελφοὺς, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη, δὲν ἔμεινε πιὰ κανένας δισταγμός. Ὅλα τους ἔπειθαν πὼς ὁ Ἰησοῦς ἦταν ὁ Μεσσίας. Ὁ Βαπτιστὴς τοὺς εἶχε προετοιμάσει. Ἡ μέχρι τώρα, ἔστω καὶ μὲ διαλλείματα, ἀναστροφή τους μὲ τὸν Ἰησοῦ, τοὺς ἔκαμε νὰ ἔχουν ἐμπιστοσύνη στὸ πρόσωπό  του.

Τὸ σημερινὸ σημεῖο τοὺς βεβαίωσε πιὰ πὼς αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ περίμεναν καὶ πὼς κοντά του βρίσκει ἐκπλήρωση ἡ προσδοκία τους.

Γι΄ αὐτὸ  ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Πέτρο, ἂν καὶ παραβολικὸς καὶ κάπως αἰνιγματικός, εἶχε ἄμεσο καὶ βέβαιο ἀποτέλεσμα.

Οἱ τέσσερις ψαράδες τῆς λίμνης τὸν κατάλαβαν κι ὁ καθένας τὸν ἄκουσε χωριστὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του.

Ὅλα ἤσαν ἕτοιμα, ὅλα ἤσαν ὥριμα. Οἱ ψαράδες ἔσυραν τὰ πλοιάριά τους στὴ στεριά. Τὰ παράτησαν ὅλα καὶ πῆγαν κοντὰ μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Ἂς μὴν τὸ ξεχνοῦμε, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ ποὺ καὶ πὼς ξεκίνησε τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπὸ ποιοὺς καὶ πὼς κηρύχθηκε στὸν κόσμο ἡ σωτηρία. Κατέβηκε ἀπὸ  τὸν οὐρανὸ στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὴ Γαλιλαία κι ἀπὸ τὴ λίμνη τῆς Γεννησαρέτ, μὲ κάποιους ἁπλοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν μέσα τοὺς προσμονὴ κι ἐλπίδα σωτηρίας, ποὺ εἶχαν τὴ δύναμη γιὰ τὴν κλήση τους νὰ ἀρνηθοῦνε τὸν κόσμο. Γιατί στὸν κόσμο δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν κλήση, ἀπὸ τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ποὺ σὲ καλεῖ καὶ σὲ στέλνει νὰ κάνεις πιστὰ κι ἀφοσιωμένα ἔργο οἰκοδομῆς, ἔργο γιὰ σένα καὶ γιὰ τοὺς γύρω σου, ἔργο γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴ σωτηρία σου.   Ἀμήν.

π.Χ.Δ.Δ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως