ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ

(Λκ. δ΄ 16-22)

«Εὐαγγελίσαθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με…, κηρῦξαι ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν». Πόσο παρήγορα καί ἐλπιδοφόρα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι τά λόγια αὐτά τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου! Γιά τούς ἀνθρώπους τούς πονεμένους, πού ζητοῦν λύτρωση ἀπό τά βάσανα τῆς ζωῆς, ἔρχεται ὁ Χριστός καί φέρει τό χαρμόσυνο μήνυμα. Κηρύττει ὅτι, ἀφ’ ὅτου ἦλθεν Ἐκείνος, ἀρχίζει ἡ ἐποχή τήν ὁποία ὁ προφήτης ὀνομάζει  «ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν». Ἡ ἐποχή δηλ. ἡ εὐχάριστος καί εὐπρόσδεκτος, κατά τήν ὁποία θά δημιουργηθῇ ἐπί τῆς γῆς ἕνα καθεστώς σωτήριο γιά τούς ἀνθρώπους, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ἑορτάζει τὴν ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου, δηλαδή τοῦ νέου ἔτους, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαῖα ρωμαϊκή συνήθεια καὶ πολιτική τάξη, κατά τὴν ὁποία τὴν πρώτη Σεπτεμβρίου ἄρχιζε τὸ οἰκονομικό ἔτος. Οἱ ὕμνοι καὶ οἱ εὐχές ποὺ ἀναπέμπονται σήμερα στοὺς ναούς, μᾶς δίνουν νὰ ἐννοήσωμε τὴν μεγάλη σημασία καὶ ἀξία ποὺ ἔχει ὁ χρόνος γιὰ τὴ ζωή μας. Εἶναι τὸ κεφάλαιο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ κανένας πὼς δὲν τόλαβε, εἶναι ἡ προθεσμία καὶ ἡ πίστωση χρόνου ποὺ παρέχεται στὸν καθένα, γιὰ νὰ ἐργασθεῖ τὸ ἀγαθό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός λέει στὰ ἱερά Εὐαγγέλια· «ἐργάζεσθε ἕως ἡμέρα ἐστί…». Ἡ ἡμέρα αὐτή εἶναι ὁ παρών βίος, ὁ χρόνος τῆς ζωής μας σὲ τοῦτο τὸν κόσμο, τὸ κεφάλαιο ποὺ μᾶς ἐμπιστεύεται ὁ Θεός, γιὰ νὰ τὸ ἐκμεταλλευτοῦμε.

Ἕνα Σάββατο, κατὰ τὴ συνήθειά του, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μπῆκε στὴ συναγωγὴ τῆς πατρίδας του καὶ ζήτησε νὰ διαβάσει τὴ θεία Γραφή, γιὰ νὰ κηρύξει τό λόγο. Ὁ ὑπηρέτης τοῦ ἔδωσε τὸ βιβλίο τοῦ προφήτη Ἡσαΐα, κι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ξετύλιξε τὸ χειρόγραφο κι ἄρχισε νὰ διαβάζη· «Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾽ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με· εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρύξαι ἐνιαυτὸν Κύριον δεκτόν». Αὐτὸ τὸ προφητικὸ χωρίο ὡς ἑξῆς θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ἀποδώσουμε ἐλεύθερα σὲ νεοελληνικὴ δημοτικὴ γλώσσα· «Τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου εἶν᾽ ἐπάνω μου, γιατὶ ἐκεῖνος μὲ ὥρισε καὶ μὲ στέλνει· νὰ φέρω μήνυμα χαρᾶς γιὰ τοὺς φτωχούς, νὰ κηρύξω λευτεριὰ στοὺς σκλάβους καὶ στοὺς τυφλοὺς νὰ δώσω φῶς, νὰ σηκώσω τὰ βάρη τῶν κουρασμένων καὶ τῶν ταπεινῶν, καὶ νὰ φωνάξω πὼς ἔφτασε ὁ καιρός, ποὺ ὁ Κύριος ἔρχεται γιὰ νὰ σώση τὸ λαό του».

Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν τύλιξε τὸ χειρόγραφο καὶ τό ᾽δωσε στὸν ὑπηρέτη, εἶπε στοὺς ἀκροατές του· «Σήμερον πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν», σήμερα βρῆκε τὴν ἐκπλήρωσή της ἡ προφητεία, ποὺ τώρα μόλις ἀκούσατε. Εἶναι δηλαδὴ σὰν καὶ νὰ λέγη· «Ἐγὼ λοιπὸν εἶμ᾽ ἐκεῖνος, γιὰ τὸν ὁποῖο ἐδῶ ὁμιλεῖ ὁ Προφήτης. Κι αὐτὸ εἶναι τὸ ἔργο, γιὰ τὸ ὁποῖο μὲ στέλνει ὁ Θεός». Θὰ λέγαμε ἔτσι ὅτι Ἰησοῦς Χριστός, σὰν ἕνας ἐπίσημος ἀπεσταλμένος, παρουσιάζει τὰ διαπιστευτήριά του. «Τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου εἶν᾽ ἐπάνω μου, γιατὶ ἐκεῖνος μὲ ὥρισε καὶ μὲ στέλνει…» Τὸ ἴδιο, ποὺ τοῦ ἀναγνώριζε ὁ λαός, ὅταν στὸ τέλος τῆς τριετίας τὸν ὑποδεχότανε θριαμβευτικὰ στὰ Ἱεροσόλυμα· «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Δὲν ἐμφανίστηκε δηλαδὴ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἕνας ἄγνωστος καὶ αὐτόκλητος ἀναμορφωτὴς τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων καὶ σωτήρας τοῦ κόσμου, ἀλλ᾽ ἦλθ᾽ ἐπίσημα ἐξουσιοδοτημένος καὶ σταλμένος ἀπὸ τὸ Θεό. Καὶ δὲν εἶναι μόνο τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ προφήτη Ἡσαΐα, ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ τὸν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καθὼς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, «αὐτῷ πάντες οἱ προφῆται μαρτυροῦσιν, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαβεῖν διὰ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ πάντα τὸν πιστεύοντα εἰς αὐτόν», ὅλοι οἱ προφῆτες μαρτυροῦν γι᾽ αὐτὸν ὅτι καθένας ποὺ πιστεύει σ᾽ αὐτὸν θὰ λάβη συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν του, ὅτι καθένας ποὺ πιστεύει σ᾽ αὐτόν και βαπτίζεται εἰσέρχεται στὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ὁ Χριστός μίλησε πάρα πολλές φορές γιὰ τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Στά πρῶτα του κηρύγματα «ἤρξατο κηρύσσειν καί λέγειν· μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Στὶς παραβολές Του χρησιμοποίησε διάφορους εἰκόνες, γιά νὰ περιγράψει τή βασιλεία αὐτή. Καί ὅταν δίδαξε τήν Κυριακή προσευχή, συμπεριέλαβε καί τό «ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου». Ἐν γένει, στό Εὐαγγέλιο κατ’ ἐπανάληψιν γίνεται λόγος περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί   τῶν ἀγαθῶν της.

Ἔχει ἐπικρατήσει μία ἐσφαλμένη ἰδέα· καί, λέγοντας βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐννοοῦμε συνήθως μία μετά θάνατον κατάσταση, τήν αἰώνια ζωή, τή «ζωή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Ἀλλά δέν εἶναι ὀρθό αὐτό. Διότι ναί μέν ἡ φράση «βασιλεία τῶν οὐρανῶν» σημαίνει ὅτι ἡ πλήρης καί ἀπόλυτος ἐπικράτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει εἰς τόν πέραν τῆς αὐτῆς οὐράνιο κόσμο. Ἐν τούτοις ὅμως ἔχει καί ἐπίγεια ὕπαρξη ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Κύριος εἶπε   ὅτι ἦλθε γιά νά κηρύξει «ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν», ὅτι «ἤγγικεν» καί ὅτι «ἐντός ἡμῶν ἐστιν» ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι κυρίως βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ἔχει πολίτες καί ἐπί τῆς γῆς. Ἤ ἀκριβέστερα, οἱ πολῖτες τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἐδῶ στή γῆ πραγματοποιοῦν τήν οὐράνια πολιτογράφησή των. Ἐδῶ ἀποκτοῦν τούς τίτλους καί τά δικαιώματα τοῦ οὐρανοπολίτου. Ἀπό ἐδῶ ἀρχίζουν νά πολιτεύωνται ὡς ὑπήκοοι τοῦ οὐρανίου Βασιλέως Χριστοῦ, «οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος».

Τὸ κοινωνικὸ κήρυγμα τῶν Προφητῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ξεκινάει ἀπὸ τὸ «Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾽ ἐμέ…». Ὁ Προφήτης ποτὲ δὲν βλέπει πρὸς τὰ πίσω, ἀλλὰ πάντα πρὸς τὰ ἐμπρός· στὰ περασμένα εἶναι ἡ ἐκδίκηση καὶ τὸ μῖσος, στὰ μελλούμενα εἶναι ἡ ἐλπίδα κι ἡ ἀγάπη. Ὁ Προφήτης κηρύττει πάντα μὲ τὴ συνείδηση τοῦ ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ, πνευματοκίνητος καὶ ὄργανο τῆς θείας δικαιοσύνης. Πολλὰ πράγματα στὸν κόσμο χρειάζονται διόρθωση, πολλοὶ σκλάβοι ἀκόμα ὑπάρχουν στὸν κόσμο, πολλοὶ φτωχοὶ καὶ ταλαιπωρημένοι, πολλοὶ φορτωμένοι μὲ ἀβάσταχτα βάρη, πολλοὶ τυφλοὶ καὶ στὸ σκότος τῆς ἄγνοιας, κι ὅλοι περιμένουν τὸ κήρυγμα τῆς λευτεριᾶς. Καὶ χαρὰ σ᾽ ἐκείνους ποὺ παλεύουνε γιὰ νὰ τὰ διορθώσουν,   ξεκινώντας   μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἐλευθερίας· «οὗ τὸ πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία». ΑΜΗΝ.

π.Χ.Ζ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως