ΚΥΡΙΑΚΗ  Β´  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. στ΄ 31-36)

Ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, εἶναι ποὺ κυριαρχεῖ στὸ Εὐαγγέλιο. «Ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», λέει κάπου ὁ Χριστός. Καὶ στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ γιὰ τὴν ἀγάπη μᾶς ὁμιλεῖ, γιὰ τὴ χριστιανικὴ ἀγάπη ποὺ δὲν ἔχει ὅρια, ποὺ φτάνει νὰ ἀγαπᾶ ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς. Ἂς ἀκούσουμε τώρα τί μᾶς εἶπε ὁ Χριστὸς σήμερα. «Ὅπως θέλετε νὰ σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ἀκριβῶς νὰ συμπεριφέρεσθε καὶ ἐσεῖς σ’ αὐτούς. Γιατί, ἂν ἀγαπᾶτε αὐτοὺς ποῦ σᾶς ἀγαποῦν, ποιὰ τάχα χάρη περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; Ἀφοῦ καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀγαποῦν αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀγαποῦν. Καὶ ἐὰν κάνετε καλὸ σ’ αὐτοὺς πού σᾶς κάνουν καλό, ποιὰ τάχα χάρη περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; Καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ ἴδιο κάνουν. Ἂν δανείζετε σ’ ὅσους ἐλπίζετε νὰ σᾶς τὰ ἐπιστρέψουν, ποιὰ τάχα χάρη περιμένετε ἀπὸ τὸν Θεό; Καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ δανείζουν στοὺς ὁμοίους τους γιὰ νὰ τὰ πάρουν πίσω. Ἀντίθετα ἐσεῖς νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, νὰ κάνετε τὸ καλὸ καὶ νὰ δανείζετε χωρὶς νὰ περιμένετε νὰ πάρετε πίσω τίποτα. Ἔτσι ὁ Θεὸς, ποὺ εἶναι καλὸς ἀκόμα καὶ μὲ τοὺς ἀχάριστους καὶ τοὺς κακοὺς, θὰ σᾶς ἀνταμείψει μὲ τὸ παραπάνω καὶ θὰ σᾶς κάνει παιδιά του. Νὰ εἶστε λοιπὸν σπλαχνικοί, ὅπως σπλαχνικὸς εἶναι καὶ ὁ Οὐράνιος Πατέρας σας».

Στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ ὑπῆρχε μία ἐντολὴ ποὺ ἔχει ἀρνητικὸ καὶ ἐγωιστικὸ χαρακτήρα, «ὃ σὺ μισεῖς ἐτέρω μὴ ποιήσης», αὐτὸ ποὺ δὲν θέλεις νὰ σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, μὴν τὸ κάνεις καὶ σὺ στοὺς ἄλλους. Ἔρχεται ὅμως ὁ Χριστὸς καὶ συμπληρώνει τὸ νόμο καὶ λέει ὄχι αὐτὸ ποὺ δὲ θέλεις νὰ σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι μὴν τὸ κάνεις καὶ σύ, ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς, ποὺ θέλεις νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι σὲ σένα, νὰ κάνεις καὶ σὺ σ’ αὐτούς. Δηλαδή, ὄχι νὰ μὴν εἶσαι κακός, νὰ μὴν κάνεις τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ εἶσαι καλός, νὰ κάνεις τὸ καλό. «Ἔκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν», λέει καὶ ὁ ψαλμωδός.

Ἀκοῦμε πολλὲς φορὲς πολλοὺς νὰ λένε δὲν ἔκανα κανένα κακό, εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος. Ναί, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι ποὺ τονίζει πὼς ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πεινασμένο, τὸ διψασμένο  τὸ γυμνό, τὸ φυλακισμένο εἶναι τὸ κριτήριο τῆς σωτηρίας μας, σὲ κάνει ὄχι μόνο καλὸ χριστιανό, ἀλλὰ ἅγιο. Προχωρεῖ μάλιστα σήμερα ὁ Χριστὸς περισσότερο καὶ τονίζει τὴ μεγάλη σημασία τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία στὴν καρδιὰ τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἀπεριόριστη. «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας», μᾶς καλεῖ. Γιατί, ἐνῶ οἱ κακοποιοὶ ποὺ συνδέονται μὲ κοινὰ συμφέροντα καὶ κοινὲς ἐπιδιώξεις, ἔχουν ἀγάπη μεταξύ τους ἔστω καὶ γιὰ λίγο καιρό, οἱ χριστιανοὶ καλούμαστε νὰ ἐφαρμόσουμε τὸν τέλειο νόμο τῆς ἀγάπης, νὰ ἀγαπήσουμε τὸν ἐχθρό μας.

Ἡ ἐντολὴ αὐτὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν ἐχθρό φαίνεται βέβαια στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων ἀνεφάρμοστη καὶ παράλογη. Πῶς νὰ ἀγαπήσω αὐτὸν ποῦ μὲ μισεῖ, αὐτὸν ποῦ μὲ ἀδικεῖ, αὐτὸν ποῦ μὲ σκοτώνει; λένε. Ἡ ἐμπειρία μᾶς λέει πὼς μισοῦμε τοὺς ἐχθρούς, παίρνουμε ἐκδίκηση, ἐξαπολύουμε ἐναντίον τοὺς κατάρες, δὲν θέλουμε νὰ τοὺς ἀντικρίσουμε. Ὅμως, ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστὸς δὲν ἔδωσε καμία ἐντολὴ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ νὰ μὴν μποροῦν νὰ τὴν ἐφαρμόσουν. Πρῶτα ὁ ἴδιος συγχώρησε τοὺς σταυρωτές του, «Πάτερ ἅφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιούσι». Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ τὸ ἔπραξαν καὶ οἱ Ἅγιοι μὲ πρῶτο τὸν Πρωτομάρτυρα Στέφανο, ποὺ ἐνῶ τὸν λιθοβολοῦσαν, ἐκεῖνος γονατιστὸς προσευχότανε: «Κύριε μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Αὐτὴ τὴν ἀγάπη τῶν χριστιανῶν πρὸς τοὺς δημίους τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν καὶ τοῦ μαρτυρίου ἔβλεπαν οἱ εἰδωλολάτρες, ἐγκατέλειπαν τὰ εἴδωλα καὶ ἐντάσσονταν στὶς τάξεις τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Ἀπόστολοι, καθὼς τὸ γράφει ὁ Παῦλος στοὺς Κορίνθιους, ἀπαντοῦσαν στοὺς διωγμοὺς μὲ καλὰ λόγια, τοὺς δίωκαν καὶ ἔδειχναν ὑπομονή, τοὺς συκοφαντοῦσαν καὶ ἐκεῖνοι φιλικὰ ἀντιμετώπιζαν τὶς συκοφαντίες τους. Καὶ στοὺς Θεσσαλονικεῖς συμβουλεύει «Προσέχετε νὰ μὴν ἀνταποδίδετε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο κακὸ στὸ κακό, ἀλλὰ νὰ ἐπιδιώκετε πάντοτε τὸ ἀγαθὸ» (Α΄  Θεσ. ε΄, 15).

Τὸ νὰ μισοῦμε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, αὐτὸν ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ εἶναι ἀφύσικο καὶ παράλογο. Τὸ νὰ ἀγαπᾶμε αὐτὸν ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ εἶναι φυσικό. Τὸ νὰ ἀγαπᾶμε ὅμως αὐτὸν ποὺ μᾶς ἐχθρεύεται καὶ μᾶς καταδιώκει, αὐτὸ ξεπερνάει τὴν ἀνθρώπινη λογική. Τὸ κατορθώνει ὅμως ὁ πιστὸς ὄχι μὲ τὶς δικές του δυνάμεις ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἂς ἀκολουθήσουμε λοιπὸν τὰ ἴχνη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει» καὶ «πάσχων οὐκ ἠπείλει», ἀλλὰ καὶ τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν ἀγάπη στοὺς ἐχθρούς τους. Ἔτσι θὰ γίνουμε οἰκτίρμονες καθὼς «ὁ πατὴρ ἡμῶν οἰκτίρμων ἐστι» πρὸς τοὺς ἀχαρίστους καὶ τοὺς πονηρούς. Μιμητὲς καὶ ἐμεῖς τῆς καλοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ θὰ γίνουμε τέλος παιδιά Του. Ἀμήν.

Π.Κ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως