ΠΑΥΛΟΣ

ΕΛΕΩ  ΘΕΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ

Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρο, τούς ἐντιμωτάτους ἄρχοντες

καί τόν εὐλαβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Χριστιανοί μου φιλέορτοι καί φιλάγιοι!

Μέ τή Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ, τίς εὐχές τῶν ἁγίων μας, ὅλως δέ ἰδιαιτέρως καί ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας μας, ἤδη ἔχουμε μπεῖ στήν εὐλογημένη περίοδο τοῦ Τριωδίου!

Κύρια χαρακτηριστικά τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς περιόδου εἶναι: ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση,  ἡ ταπείνωση καί ἡ συνεχής προσέλευσή μας στό μυστήριο τῆς ζωῆς καί σωτηρίας, δηλαδή στή Θεία Κοινωνία. Καί σκοπός αὐτῶν, ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς ζωῆς μας, πρέπει να εἶναι ἡ ἕνωση μέ τό Χριστό.

Πρῶτο, λοιπόν, χαρακτηριστικό εἶναι ἡ μετάνοια – ἐξομολόγηση. Γι’ αὐτή τή μεγάλη ἀρετή σημειώνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης: «Μετάνοια εἶναι νά ἀπαρνηθοῦμε ὅλες τίς κακές καί ἄθλιες πράξεις καί νά συνδιαλλαγοῦμε μέ τόν Θεό καί στό ἑξῆς νά πράττουμε ὅλα τά θεία προστάγματα». Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος πατήρ: «Μετάνοια εἶναι νά καθαρίζουμε τό νοῦ καί τήν καρδιά μας ἀπό ὅλα τά ἀκάθαρτα καί ρυπαρά καί ἀκόμη μετάνοια εἶναι νά ὑπομένουμε μέ τή θέλησή μας καί εὐχαρίστως ὅλα τά λυπηρά ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτημάτων μας».

Καί ποῦ ὁλοκληρώνεται, ἀδελφοί, ἡ μετάνοια; Ποῦ ἀλλοῦ; Στό ἰατρεῖο τῆς ψυχῆς, στό ἐξομολογητήριο, κάτω ἀπό τό εὐλογημένο πετραχήλι τοῦ ἱερέα πνευματικοῦ, ὁ ὁποῖος παρίσταται ὡς μάρτυρας μεταξύ Θεοῦ καί πιστοῦ, ἀφοῦ ἡ ἐξομολόγηση εἶναι θεοσύστατο μυστήριο. Ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρας μας Χριστός παρέδωσε αὐτό τό μέγα μυστήριο στούς μαθητές Του: «ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». (Ἰω. κ΄ 23).

Δεύτερο χαρακτηριστικό τῆς περιόδου πού ἀνοίγεται μπροστά μας εἶναι ἡ ταπείνωση! Εὐλογημένη τήν ὀνομάζουν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί ἁγιώτατη ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ὁ ὁποῖος συνεχίζει: «Ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ πόρτα τῆς οὐράνιας βασιλείας καί εἰσάγει μέσα ὅλους ἐκείνους πού φθάνουν πρόθυμα σ’ αὐτήν». Ἀλλά ἄς ἀκούσουμε τί εἶπε ὁ Κύριός μας στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία: «Μακάριοι οἱ ταπεινοί τῆ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Μόνο οἱ ταπεινοί στήν καρδιά, στούς τρόπους καί στίς συμπεριφορές τους θά ἀντικρύσουν κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ!

Ποιά εἶναι, ὅμως, τά ἀγαθά τῆς ταπείνωσης, ἀγαπητοί μου; Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγωνίζεται μέ ταπείνωση εἶναι δίκαιος, εἰλικρινής, ἔντιμος καί φιλαλήθης, φιλάγαθος καί φιλάνθρωπος, συμμέτοχος τῆς χαρᾶς τοῦ πλησίον καί συμπαραστάτης στή λύπη, τόν πόνο καί τά δάκρυα τοῦ ἄλλου. Ἀκολουθεῖ τό Χριστό, ὁ Ὁποῖος ταπείνωσε τόν ἑαυτό Του γιά τή σωτηρία μας.

Τρίτο χαρακτηριστικό τῆς περιόδου τοῦ Τριωδίου καί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι ἡ συνεχής προσέλευση στό ἅγιο ποτήριο. Ἐδῶ πάσχουν οἱ χριστιανοί μας καί τό σημειώνουμε μετά λύπης! Ἀποφεύγουν νά κοινωνοῦν προβάλλοντας χίλιες δυό αἰτιολογίες! Μπορεῖ βέβαια νά φταῖνε καί κάποιοι πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι δέν ἀναλαμβάνουν τήν εὐθύνη.

Ἀδελφοί μου, τά φάρμακα δέν εἶναι γιά νά στέκονται στά ράφια τῶν φαρμακείων ἀλλά γιά νά χορηγοῦνται ὑπέρ τοῦ ἀγαθοῦ τῆς ὑγείας. Φάρμακο σωτήριο εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία! Καθημερινά ἁμαρτάνουμε. Ὁ ἀντίδικος διάβολος συνεχῶς βάζει ἐμπόδια καί μᾶς παρασύρει στήν ἁμαρτία καί τή φθορά. Ἐμεῖς ὅμως τί κάνουμε γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας; Γιατί ἀμελοῦμε; Γιατί ραθυμοῦμε; Γιατί μένουμε στίς δικαιολογίες, μέ ἀποτέλεσμα νά λυπᾶται ὁ Θεός καί νά χαίρεται ὁ διάβολος; Δέν ἤξερε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἄφησε τό φάρμακο, δηλαδή τό σῶμα καί τό αἷμα Του, καί ξέρουμε ἐμεῖς; Δέν ξέρουν οἱ ἅγιοι πατέρες, οἱ ὁποῖοι μᾶς προτρέπουν στή Θεία Κοινωνία εἰ δυνατόν κάθε μέρα, ἀρκεῖ νά ἔχουμε συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας; Καί ἡ νηστεία, θά ποῦν κάποιοι, δέ χρειάζεται; Ἡ νηστεία εἶναι μέν μέσο γιά τή σωτηρία μας, δέν εἶναι ὅμως προϋπόθεση τῆς Θείας Κοινωνίας.

Ἀδελφοί μου, ὁ ἐπίλογος τοῦ Τριωδίου εἶναι ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, τά Ἅγια πάθη, ὁ Σταυρός, ἡ Ταφή καί ἡ Ζωηφόρος Ἀνάσταση. Ὅλα αὐτά δέν ἀποτελοῦν ἱστορική ἐπανάληψη ἀλλά ἀνάμνηση καί συγχρόνως ὑπόμνηση στόν κάθε χριστιανό, ὁ ὁποῖος ποθεῖ, ἐργάζεται, ἀγωνίζεται καί ἀγωνιᾶ γιά τή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν!

Ἄν λοιπόν μέχρι σήμερα δέν τοποθετηθήκαμε σοβαρά καί ὑπεύθυνα στό μέγα μυστήριο τῆς ζωῆς καί σωτηρίας καί στό κεφάλαιο παράδεισος καί αἰωνιότητα, ὁ λόγος τοῦ Δαυΐδ «καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου» (50ος ψ.) (κτίσε μέσα μου καρδιὰ καθαρή, Θεέ μου, καὶ μὲ πνεῦμα εὐθύτητας καὶ εἰλικρίνειας ἀνακαίνισέ με ἐσωτερικά) ἄς εἶναι ἡ προσπάθειά μας, ὁ ἀγώνας μας καί ἡ ἀγωνία μας!

Εὐλογημένο Τριώδιο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί γεμάτη πνευματικούς καρπούς ἡ ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί εὐχῶν

Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ