ΚΥΡΙΑΚΗ  Θ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. 14, 22–34) 

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει ὡς πρώτιστο καὶ κύριο μέλημά της τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου. Ὅπως ὁ Θεός «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία. Τὸ σημαντικώτερο ὅμως εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὄχι ἁπλῶς θέλει νὰ σωθοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ ἔχει καὶ τὴν δυνατότητα νὰ τοὺς σώση. Κι αὐτὸ ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου καὶ ἀληθινοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος ποὺ θέλει καὶ συγχρόνως μπορεῖ νὰ μᾶς σώση. Γιὰ νὰ σωθοῦμε ὅμως τελικὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συνεργασθοῦμε μαζί του, διότι ὁ Χριστὸς σέβεται ἰδιαίτερα τὴν ἐλευθερία μας καὶ δὲν σώζει κανένα ποὺ δὲν θέλει ὁ ἴδιος νὰ σωθῆ.

Γιὰ νὰ συνεργασθοῦμε πάλι στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸν γνωρίζουμε ὅπως ἀκριβῶς εἶναι. Αὐτὸ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, διότι μόνον ὁ ἀληθινὸς Χριστός σώζει πραγματικά. Οἱ παραποιημένοι «Χριστοὶ» δὲν μποροῦν νὰ σώσουν. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι μέσα στὸν κόσμο μας κυκλοφοροῦν πολλὰ παραποιημένα πορτραῖτα τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοι πιστεύουν τὸν Χριστὸ ὡς ἕνα μεγάλο φιλόσοφο. Ἄλλοι ὡς ἔνα ἀνεπανάληπτο κοινωνικὸ ἐπαναστάτη. Ἄλλοι ὡς τὸν μοναδικὸ προφήτη ὅλων τῶν αἰώνων. Τὴν ἀληθινὴ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ προσπάθησαν νὰ τὴν παραχαράξουν, νὰ τὴν διαστρεβλώσουν, τόσο στὴν ἐποχή του ὅσο καὶ ἀργότερα μέσα σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες, οἱ διάφοροι αἱρετικοί. Ἄλλοι ἀπ’ αὐτοὺς ἀρνοῦνται ὅτι εἶναι ἴσος μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα καὶ τὸν θεωροῦν κτίσμα τοῦ Θεοῦ. Ἄλλοι ἀρνοῦνται ὅτι πραγματικὰ ἦλθε στὸν κόσμο μας καὶ ἔγινε καὶ ἄνθρωπος. Ἄλλοι συγχέουν στὸ πρόσωπό του τὶς δύο του φύσεις, τὴ θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη. Ἄλλοι πάλι συγχέουν τὶς δύο θελήσεις ἤ τὶς δύο ἐνέργειές του. Ἀμέτρητο πλῆθος ἀπὸ παραποιημένες εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ.

Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ δίνη καὶ τὸν κατακλυσμὸ τῶν αἱρετικῶν παραποιήσεων τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, ἡ μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία φροντίζει μὲ θαυμαστὴ ἐπιμέλεια νὰ διαφυλάξη τὴν εἰκόνα τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ ἀκέραια, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὴν παρέλαβε. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅσο βρισκόταν στὴν ἐπίγεια ζωή, φρόντιζε ἐπίμονα νὰ ἀποκαλύπτη στοὺς μαθητές του τὸν πραγματικό του ἑαυτό. Ἤθελε οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὸν πλησίαζαν νὰ γνωρίζουν τὸν ἀληθινὸ Χριστό, διότι ἔτσι θὰ ὁδηγοῦνταν σίγουρα στὴ σωτηρία. Αὐτὸς ἄλλωστε ἦταν καὶ ὁ κύριος λόγος ποὺ ἐπιτελοῦσε τὰ θαύματα. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση δὲν διέφερε σὲ τίποτε ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ φυσιολογικὸ ἄνθρωπο, ἀφοῦ ἦταν τέλειος ἄνθρωπος καὶ εἶχε ὅλα τὰ ἀνθρώπινα γνωρίσματα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ ἁμαρτία. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὸν ἔβλεπαν ἐξωτερικὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ξέρουν ὅτι πίσω ἀπὸ τὴ ἀνθρώπινη μορφὴ κρύβεται καὶ ἡ τέλεια θεότητα. Γι αὐτὸ ὁ Χριστὸς κατὰ καιροὺς ἀποκάλυπτε στοὺς ἀνθρώπους τὴ θεϊκή του φύση μὲ διαφόρους τρόπους καὶ κυρίως μὲ τὰ θαυμαστὰ σημεῖα ποὺ ἐπιτελοῦσε ἐνώπιόν τους.

 Τὸ θαῦμα εἶναι ἕνα γεγονὸς ἀσυνήθιστο στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, διότι ὑπερβαίνει τοὺς φυσικοὺς νόμους καὶ δὲν ἐξηγεῖται ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη λογική. Αὐτὸς ποὺ ἐπιτελεῖ μὲ τὴ δική του δύναμη τὸ θαῦμα ἀποδεικνύεται ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς νόμους, τοὺς ὁποίους μπορεῖ νὰ ἀλλάξη, καὶ ἑπομένως κυρίαρχος τῆς κτίσεως. Αὐτὸ κάνει ὁ Χριστὸς καὶ δείχνει μὲ τὸν τρόπο του ὅτι εἶναι ὁ Δημιουργὸς τοῦ κόσμου, ὁ Νομοθέτης τῶν φυσικῶν νόμων, ὁ Παντοδύναμος Θεός, ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ ἀληθινὰ νὰ μᾶς χαρίση τὴ σωτηρία.

Αὐτὴ ἡ τακτικὴ τοῦ Χριστοῦ νὰ ἀποκαλύπτει θαυματουργικὰ στοὺς ἀνθρώπους τὴν παντοδύναμη θεότητά του εἶναι συνηθισμένη στὴ δημόσια δράση του. Αὐτὸ μᾶς φανερώνουν καὶ τὰ δύο θαυμαστὰ σημεῖα, ποὺ περιγράφονται διαδοχικὰ τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο στὶς εὐαγγελικὲς περικοπὲς τῶν δύο τελευταίων Κυριακῶν.

Ὕστερα ἀπὸ τὸν θαυμαστὸ χορτασμὸ τῶν πεντακισχιλίων μὲ τὸν πολλαπλασιασμὸ τῶν πέντε ἄρτων καὶ τῶν δύο ἰχθύων καὶ ἀφοῦ διασκορπίσθηκαν οἱ ὄχλοι, ὁ Χριστὸς ἔδωκε ἐντολὴ στοὺς μαθητές του νὰ μποῦν στὸ πλοιάριο καὶ νὰ περάσουν ἀπέναντι στὴ Γενησαρέτ. Ὅμως ἡ νύχτα ἐκείνη τοὺς ἐπιφυλλάσσει ὀδυνηρὲς ἐκπλήξεις. Κινδυνεύουν νὰ καταποντισθοῦν ἀπὸ τὰ πελώρια κύματα τῆς ἀγριεμένης θάλάσσης. Κι ἐνῶ κινδυνεύουν δὲν ἔχουν κοντά τους οὔτε τὸν Κύριό τους ποὺ θαυματουργεῖ. Ὁ Χριστὸς τοὺς ἐγαταλείπει θεληματικὰ γιὰ ὧρες. Ἐμφανίζεται στοὺς γεμάτους ἀγωνία μαθητές του μόλις τὶς πρῶτες πρωϊνὲς ὧρες τῆς ἑπομένης ἡμέρας, τὴν τετάρτη φυλακὴ τῆς νυκτὸς, ὅπως σημειώνει ὁ ἱερὸς εὐαγελιστής. Ἡ παρουσία του ὅμως ἐκείνη εἶναι ἐξ ἀρχῆς θαυματουργική. Πλησιάζει πρὸς τὸ πλοιάριο περπατώντας ἐπάνω στὰ νερὰ τῆς θαλάσσης. Ὁ Πέτρος ποὺ τὸν βλέπει πρῶτος γεμίζει ἀπὸ σφοδρὴ ἐπιθυμία νὰ βρεθῆ κοντά του καὶ γι αὐτὸ τὸν ἱκετεύει: «Κύριε, κέλευσόν μοι ἐλθεῖν πρὸς σέ». Ὁ Χριστὸς τοῦ λέγει νὰ ἔλθη καὶ ὁ Πέτρος ρίχνεται στὰ κύματα γιὰ νὰ φθάση κοντά του. Καθὼς ὅμως ἀντιμετωπίζει ἀντίθετο τὸν ἄνεμο ἀρχίζει νὰ βουλιάζη καὶ ἀμέσως κραυγάζει γεμάτος ἀγωνία: «Κύριε, σῶσαί με». Ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς ἁπλώνει τὸ χέρι, τὸν πιάνει καὶ τοῦ λέγει, «Ὀλιγόπιστε, γιατὶ ἐδίστασες;». Ἀνεβαίνουν καὶ οἱ δύο στὸ πλοιάριο καὶ τότε σταματᾶ ὁ ἰσχυρὸς ἄνεμος. Ὅσοι εὑρίσκονται στὸ πλοιάριο προσκυνοῦν τότε καὶ ὁμολογοῦν: «Ἀληθινὰ εἶσαι γιὸς τοῦ Θεοῦ».

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στὴν εὐαγγελικὴ ἱστορία, ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, τὰ θαυμαστὰ σημεῖα τοῦ Χριστοῦ διαδέχονται τὸ ἕνα τὸ ἄλλο. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς περπατεῖ ἐπάνω στὰ νερὰ τῆς θάλασσας. Σώζει τὸν ἀπόστολο Πέτρο ποὺ βουλιάζει στὰ κύματα. Σταματᾶ τοὺς ἰσχυροὺς ἀνέμους ποὺ ἔφεραν τὴν τρικυμία. Μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐνέργειες ἀποδεικνύει πὼς εἶναι κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς τῆς φύσεως. Ἑπομένως, εἶναι ὁ Δημιουργὸς τῆς κτίσεως καὶ ὁ Νομοθέτης τῶν νόμων της. Εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς. Αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς σώση. Κι ἐμεῖς μποροῦμε νὰ τοῦ ἐμπιστευθοῦμε τὸν ἑαυτό μας ὡς μοναδικὸ Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή μας. Κι ἔτσι νὰ ζήσουμε ὡς πιστὰ μέλη τοῦ Σώματός του, τῆς ἁγίας του Ἐκκλησίας, ἐπαναλαμβάνοντας μὲ συναίσθηση τὴν προτροπὴ πρὸς τοὺς ἑαυτούς μας, ὅπως τὴν ἀκοῦμε σὲ κάθε Θεία Λειτουργία: «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως