Ποιμαντορική  Ἐγκυκλιος

ἐπι  τῇ  Ἑορτῇ  τῆς  τοῦ  Χριστοῦ  Γεννήσεως

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἀνάστατοι εἶναι πάντες οἱ ἐνοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς ἐξ αἰτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Καί τοῦτο εἶναι ἀνεξήγητον καί ἀνερμήνευτον, ἀφοῦ εἴμαστε παιδιά, δημιουργία καί κορωνίδα τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μᾶς προσέφερεν τόν πλοῦτον, τήν γῆν καί πάντα τά ὑπάρχοντα καί τά κινούμενα ἐν αὐτῇ! Μᾶς ἐπροίκισεν μέ σοφίαν, ὡς εἰκόνες του, καί μᾶς ἐχάρισεν διά τῆς Ἀναστάσεώς του καί τῆς Σταυρικῆς Του θυσίας τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα, καί τόν Σταυρόν Του, ὡς ὄπλον καταστροφικόν κατά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας. Εἶναι ὄντως φοβερόν καί ἀνερμήνευτον ἐμεῖς νά ὑποφέρωμεν, νά κλυδωνιζώμεθα, νά φοβούμεθα, νά τρέμωμεν ἐξ αἰτίας ἀνασφαλειῶν καί ἐλλείψεως ἐλπίδος.

Τί τραγικόν! Ὁ ἄνθρωπος, ὁ ἄρχοντας καί βασιλεύς τῆς κτίσεως, νά τρέμῃ ὡς κατάδικος. Ὁ ἄνθρωπος, ὁ τά πάντα κατέχων, νά εὑρίσκητε εἰς δεινήν κατάστασιν ὡς μηδέν ἔχων. Ὁ ἄνθρωπος – βασιλόπαιδο νά περιφέρεται ὡς ἐπαίτης καί ῥακένδυτος.

Καί τίς περιήγαγεν αὐτήν τήν ἀξίαν, δηλαδή τόν ἄνθρωπον, εἰς τήν δίνην τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί ἐκεῖθεν εἰς τήν προαναφερθεῖσαν δεινήν κατάστασιν; Μά ποῖος ἄλλος; Ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός του, τό ἐγώ του. Ἐζήτησεν νά γίνῃ Θεός χωρίς τόν Θεόν. Ἐπιθυμεῖ τήν εἰρήνην χωρίς τόν ἄρχοντα τῆς εἰρήνης. Δαιμονοποιεῖ τήν σοφίαν του χωρίς τήν πηγήν τῆς σοφίας, δηλαδή τόν Τριαδικόν Θεόν καί τό κινοῦν τόν νοῦν, δηλαδή τό Πανάγιον Πνεῦμα καί τά χαρίσματα Αὐτοῦ! Ὑπερέβη καί τόν Ἑωσφόρον σέ συμπεριφορές ἀπέναντι στόν Δημιουργόν του. Ἔγινε ἀχάριστος, ἀγνώμων, πολέμιος, ὑβριστής, βλάσφημος καί κατέληξε τραγική φιγούρα!

Ἡ οἰκονομική κρίσις, παιδιά μου, μπορεῖ νά γίνει εὐλογία! Ναί, εὐλογία Θεοῦ! Εἶναι καί ἀποτελεῖ ἕνα γερό χαστούκι, εἶναι παιδαγωγικό μέτρο ἀπό τόν Θεόν, γιά νά συνέλθωμεν, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, νά μᾶς ὁδηγήσει εἰς τήν ζεστήν ἀγκαλιάν τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ, πού πάντα μᾶς περιμένει μέ λαχτάραν. Χρησιμοποιεῖ ὁ Θεός τήν ἴδια παιδαγωγικήν συμπεριφοράν, ὅπως ἔκανε καί μέ τόν ἄσωτον υἱόν τοῦ Εὐαγγελίου. Γιά θυμηθεῖτε πώς, ἄν ὁ ἄσωτος δέν εἶχε στερηθεῖ καί τά ἀπολύτως ἀναγκαῖα, ἄν δέν εἶχε γευθεῖ τά ξυλοκέρατα καί τά ἀποφάγια τῶν χοίρων, δέν θά ἔφθανε ποτέ εἰς τήν ἐπίγνωσιν καί εἰς τήν ἐπιστροφήν. Ἔτσι καί ἐμεῖς, ἄν δέν πτωχεύσωμεν σέ ὑλικά ἀγαθά, ποτέ δέν θά πλουτίσωμεν σέ ἠθικά καί πνευματικά. Θά παραμείνωμεν στήν αὐτονόμηση, στήν παρακοή καί στήν πτώση μας μέ ὅλες τίς ὀλέθριες συνέπειες πού αὐτή συνεπάγεται.

Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου πνευματικά, ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ μητέρα μας ἡ πνευματική, καί πάλιν ἑορτάζει τά Χριστούγεννα, τό κοσμοσωτήριον καί ἀνεπανάληπτον γεγονός. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου μέ μοναδικόν σκοπόν νά θεώσῃ τόν πεπτωκότα ἄνθρωπον ἐξ αἰτίας τῆς ἀνυπακοῆς του, καθώς ἐπεδίωξεν τήν θέωσιν χωρίς τόν Θεόν!

Χρειάζεται, λοιπόν, τά ἐφετινά Χριστούγεννα νά ἀποτελέσουν τό ἐφαλτήριον σοβαρῆς περισκέψεως, ὑπευθύνου προβληματισμοῦ, μακράν ἰδεολογιῶν καί ἰδεοληψιῶν οἱ ὁποῖες καθηλώνουν τόν νοῦν καί τήν καρδίαν. Εἶναι καιρός ἀκόμη νά ἀπευθύνωμεν στόν ἑαυτόν μας καί ἕνα ἐρώτημα: Τί ἐπετύχαμεν μακράν τῆς ἐνθέου σοφίας; Καί ποῖον τό ἀποτέλεσμα χωρίς Θεόν; Καιρός λοιπόν νά τόν προσεγγίσουμε τόν γενόμενον Ἰησοῦν καί τότε νά εἶστε βέβαιοι ὅτι καί Ἐκεῖνος θά μᾶς προσεγγίσει, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ἡ Ἁγία Γραφή: «ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καί ἐγγιεῖ ὑμῖν» (Ἰακ. δ, 8)

Ὁ Χριστός, ἀδελφοί μου, πορεύεται ἀνάμεσά μας ὡς γεννηθείς, σταυρωθείς καί Ἀναστάς δύο χιλιάδες χρόνια τώρα. «Ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. 2,7), γιά νά πλουτίσει ἐμᾶς. Ἔγινε δοῦλος πιστός, γιά νά μᾶς ἀνεβάσῃ καί πάλιν στήν ἀρχαίαν μας δόξαν.

Καιρός, λοιπόν, γιά ἐπιστροφή γιά πνευματική ἀνασύνταξη καί Χριστούγεννα μέ Χριστόν.

Χρόνια Πολλά καί εὐλογημένα.

Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ